Είναι αλήθεια ότι εάν οι άλλοι είναι καλοί και Άγιοι και δίκαιοι, εμάς αυτό δεν μας ωφελεί, τόσο. Αν και μας είναι δύσκολο να ζούμε με δύσκολους ανθρώπους, τελικά όμως το να ζούμε με δύσκολους ανθρώπους, μας βοηθα πολύ περισσότερο παρά με καλούς.
Λέει ενα ωραίο παράδειγμα στο Γεροντικό, κάποιος αδελφός πήγε σε ένα μοναστήρι να γίνει μοναχός. Ήταν έμπειρος της πνευματικής ζωής αυτός και το μοναστήρι που πήγε ήταν γεμάτο Αγίους. Όλοι οι αδερφοί εκεί ήταν ενάρετοι και ευγενείς και συμπαθείς και δεν στεναχωρούσε καθόλου ο ένας τον άλλον. Όταν πήγε για λίγο καιρό, είπε ότι: "θα φύγω από εδώ, εδώ δεν πρόκειται να σωθούμε, δεν σώζεται άνθρωπος σε αυτό το μοναστήρι!". Διότι ήταν όλοι καλοί. Και λέει, "εδώ είναι όλοι καλοί και Άγιοι, αυτοί θα σωθούν. Εγώ όμως ζώντας μεταξύ των Αγίων δεν σώζομαι διότι δεν μου κάνει κανένας, ας πούμε, γυμνάσια πνευματικά, ασκήσεις για να μπορέσω να εντοπίσω τα πάθη μου και να βγάλω τα πάθη μου και τις αδυναμίες μου και να ταπεινωθώ".
Τελικά δηλαδή οι δυσκολίες και οι αντιδράσεις και η αρνητική κατάσταση που υπάρχει πολλές φορές γύρω μας, αυτή είναι πολύ πιο ωφέλιμη από το να είναι όλα καλά και ωραία. Γι' αυτό έλεγαν και οι Πατέρες: "Έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος". Βγάλε τους πειρασμούς και δεν θα σωθεί κανένας! Διότι μέσα από τους πειρασμούς, μέσα από τις δυσκολίες, μέσα από τις αντιξοότητες, μέσα από τις αντιθέσεις, μέσα από τις ταπεινώσεις που μας κάνει το περιβάλλον μας, τελικά αυτά μας βοηθούν και μας κάνουν πνευματική ωφέλεια πραγματική.
Γι' αυτό έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος: "Όσο πιο πολλές δυσκολίες έχετε, τόσο πιο πολλές ευλογίες θα αποκτήσετε".
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου