Όσιος Σάββας εν Καλύμνω

 Σήμερα, 7 Απριλίου  μνήμη του Οσίου πατρός ημών Σάββα του νέου του εν Καλύμνω (1862-1947).

Η εορτη του Αγίου μεταφέρεται και  εορτάζεται 14 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα. Την Κυριακή την  Έ Νηστειών.

Ο Όσιος Σάββας εκάρη μοναχός στην ΙΜ Χοζεβά στους Αγίους Τόπους και έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη νήσο Κάλυμνο. Ήταν πνευματικό τέκνο του Αγίου Νεκταρίου.

 ✨✨✨Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ✨✨✨

         —Και η θαυμαστή κωδωνοκρουσία—

       Ο Γερο–Μιχαήλ γεννήθηκε στη Σύμη το 1906. Εκοιμήθη στις 24 Μαΐου του 1959. Στο Άγιον Όρος ήρθε το 1922. Το 1923 εκάρη Μοναχός στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στη Σκήτη των Καυσοκαλυβίων – Αγίου Όρους. Ήταν πάντοτε χαρούμενος άνθρωπος. Ανέπαυε πραγματικά τις ψυχές των μοναχών και των προσκυνητών με τις διηγήσεις του και τα πνευματικά του λόγια, τα οποία ήταν γεμάτα ζωντάνια και παραστατικότητα.

       Επίσης, ήταν πολύ επιμελής στα μοναχικά του καθήκοντα. Φρόντιζε όσο το δυνατόν να κάνει Λειτουργίες στην Καλύβη του, επειδή ακριβώς ενστερνιζόταν το μεγαλείο τους και βίωνε βαθειά την ανείπωτη ψυχική ωφέλεια της κάθε θείας Λειτουργίας. Επιπλέον δε, ήταν και πολύ καλός ψάλτης, αγαπούσε τις ολονύκτιες αγρυπνίες καθώς και τις Λειτουργίες που τελούνταν στο λεγόμενο «Κυριακό» (ο κεντρικός ναός της κάθε Σκήτης, μέσα στον οποίον συνάζονται από κοινού οι Πατέρες κατά τις μεγάλες εορτές και πανηγύρεις).

       Ο Γερο–Μιχαήλ σαν κύριο εργόχειρο είχε την ξυλογλυπτική. Κατασκεύαζε ως επί το πλείστον ξύλινα κουτάλια και χαρτοκόπτες. Για να προμηθευτεί την πρώτη ύλη για το εργόχειρό του, με τη συνοδεία του και με πολύ κόπο μέσα από το βουνό, κατέβαζε τα ξύλα που χρειάζονταν κουβαλώντάς τα με την πλάτη, ενώ τα έσοδα γι’ αυτούς ήταν μηδαμινά και ανεπαρκή για τη συντήρησή τους.

       Με την προθυμία όμως του υποτακτικού του –του πατρός Γαβριήλ–, έμαθαν από τους γειτόνους τους, τους «Ιωασαφαίους», λίγα βασικά πράγματα για να εργασθούν επιπλέον και την αγιογραφία. Αυτή η προθυμία και ο ζήλος τους γι’ αυτό το θείο έργο απέφερε τελικά θαυμαστά αποτελέσματα. Οι εικόνες του Γέροντος Μιχαήλ είχαν όντως θεία Χάρη. Δύο σημαντικά και αντιπροσωπευτικά έργα του που γνωρίζουμε ως τώρα, τερπνές ιστορήσεις του αγίου Νεκταρίου (1846–1920) και του αγίου Σάββα του εν Καλύμνω (1862–1948), επιτέλεσαν και επιτελούν θαύματα.

     

 Αυτός ο Καυσοκαλυβίτης αγιορείτης μοναχός έλαβε παραγγελία από την τότε ηγουμένη Φιλοθέη της Μονής του οσίου να ιστορήσει τη μορφή του αγίου Σάββα. Ο π. Μιχαήλ, πάλι, επειδή δεν είχε δει ποτέ του εικόνα του αγίου αλλά ούτε και γνώριζε προσωπικά τον άγιο, παρακάλεσε θερμά τον Κύριο και φυσικά και τον άγιο Σάββα στην προσευχή του, για να φωτιστεί ώστε να αγιογραφήσει την εικόνα του όσο το δυνατόν πιο καλά. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της όλης εργασίας του, ένιωθε πως είχε μεγάλη και πρωτοφανή ευχέρεια. Και, όταν η εικόνα του στάλθηκε και παραδόθηκε στο τελωνείο της Καλύμνου, άρχισε τότε να χτυπάει από μόνη της η καμπάνα της Μονής του οσίου Σάββα (η Μονή των Αγίων Πάντων).

       Το παράδοξο αυτό γεγονός παρέμεινε ανεξήγητο από τις απορημένες μοναχές, μέχρι που ήρθε η επόμενη μέρα, όταν αυτές ειδοποιήθηκαν από το τελωνείο για την άφιξη της εικόνας που αγιογράφησε ο π. Μιχαήλ από τα Καυσοκαλύβια. Έγινε στο τελωνείο η παραλαβή της και πάλι η καμπάνα του Μοναστηριού χτυπούσε δυνατά και χαρμόσυνα από μόνη της μέχρις ότου έφεραν την εικόνα του αγίου Σάββα στο Μοναστήρι του…

Απολυτίκιο:

 Ήχος πλ. Α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Της Καλύμνου το κλέος και θείον έφορον και των πάλαι Οσίων τον ισοστάσιον, ευφημήσωμεν πιστοί Σάββα τον Όσιον, ότι δεδόξασται λαμπρώς, ως θεράπων του Χριστού, θαυμάτων τη ενεργεία, και διανέμει τοις πάσι, παρά Θεού χάριν και έλεος.