Σάββατο 20 Ιουνίου 2020

Αναγνώσματα

Αναγνώσματα αυριανής
Κυριακή 21 Ιουνίου 2020


Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟὙ. Ἰουλιανοῦ μάρτυρος (γ΄-δ΄ αἰ.). Τερέντίου ἰερομάρτυρος ἐπισκόπου Ἰκονίου (α΄ αἱ), Νικἡτα ἰερομ. τοῦ Νισυρίου (1732). Τῇ αὑτῇ Κυριακῇ μνήμη πάντων τῶν ἐν Ἀγίῳ Ὅρει διαλαμψάντων πατέρων, πάντων τῶν ἐν Παλαιστίνῃ ἁγίων, σύναξις τῶν 23 ἁγίων τῆς νήσου Λέσβου καί ἐν Σερβίοις (Κοζάνης) σύναξις τῆς ἁγίας βασιλίσσης Ἄρτης Θεοδώρας.

Ἀπόστολος

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Β´ 10 - 16
10 δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι· 11 οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ. 12 ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται. 13 οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται. 14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, 15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων, 16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ευαγγέλιο
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Δ´ 18 - 23
18 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδεν δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς. 19 καὶ λέγει αὐτοῖς· Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. 20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. 21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν· καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. 22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. 23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Ερμηνεία Ευαγγελίου
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Δ´ 18 - 23
18 Ενώ δε περιπατούσε εις την παραλίαν της θαλάσσης της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σιμωνα, τον οποίον αργότερα ο ίδιος ο Χριστός ωνόμασε Πετρον, και τον Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, οι οποίοι έριπταν το δίκτυον εις την θάλασσαν, διότι ήσαν ψαράδες· 19 και λέγει εις αυτούς· “ακολουθήσατέ με και εγώ θα σας κάμω ικανούς να ψαρεύετε και να προσελκύετε ανθρώπους εις την βασιλείαν των ουρανών με το δίκτυον του κυρήγματος”. 20 Αυτοί αμέσως εγκατέλειψαν τα δίκτυα και τον ηκολούθησαν. 21 Και προχωρήσας από εκεί είδε δύο άλλους αδελφούς, τον Ιάκωβον τον υιόν του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννην τον αδελφόν αυτού να ετοιμάζουν μαζή με τον πατέρα των τον Ζεβεδαίον τα δίκτυά των μέσα στο πλοίον· και τους εκάλεσεν. 22 Αυτοί δε, χωρίς αναβολήν, άφησαν το πλοίον και τον πατέρα των και τον ηκολούθησαν. 23 Ο δε Ιησούς περιήρχετο τότε όλην την Γαλιλαίαν, εδίδασκεν εις τας συναγωγάς (όπου κάθε Σαββατον εμαζεύοντο οι Εβραίοι) εκήρυσσε το χαρμόσυνον άγγελμα της πνευματικής βασιλείας, που θα εγκαθίδρυε, και εθεράπευε κάθε ασθένειαν και κάθε σωματικήν αδυναμίαν μεταξύ του λαού.

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Λόγια Σοφά!!!



Ἄν ὅμως φταίη ἕνας δεσπότης, ἕνας παπάς, ἕνας καλόγερος, δὲν φταίει ὁ Χριστός. Ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δὲν πᾶνε ὡς ἐκεῖ. «Ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι;», λένε. Ναί, ἀλλὰ ἀναπαύεται ὁ Χριστός μὲ αὐτόν τὸν ἀντιπρόσωπο; Ἤ δὲν σκέφτονται τί τὸν περιμένει αὐτόν τὸν ἀντιπρόσωπο στὴν ἄλλη ζωή. Γι’ αὐτὸ μερικοί ποὺ σκανδαλίζονται ἀπὸ μερικά γεγονότα καταλήγουν νὰ μήν πιστεύουν, γιατί δὲν καταλαβαίνουν οἱ καημένοι ὅτι ὅπως, ἄν φταίη ἕνας χωροφύλακας, δὲν φταίει τὸ ἔθνος, ἔτσι κι ἄν φταίη ἕνας παπάς, δὲν φταίει ἡ Ἐκκλησία. Ὅσοι ὅμως σκανδαλίζονται, ἀλλὰ ἔχουν καλή διάθεση, καταλαβαίνουν, ὅταν τούς ἐξηγήσης. Αὐτοί ἔχουν καὶ ἐλαφρυντικά, γιατί μπορεῖ νὰ μήν εἶχαν βοηθηθῆ καὶ νὰ ἔχουν ἄγνοια ἀπὸ μερικά πράγματα.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης

Τρίτη 16 Ιουνίου 2020

Όταν τα παραμύθια διδάσκουν και προβληματίζουν....



Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια βασίλισσα, που είχε 4 συντρόφους.
Πάνω απ' όλους έδειχνε αδυναμία στον τέταρτο.
Τον στόλιζε με ακριβά ρούχα, του χάριζε πάντα
τα καλύτερα, τον στόλιζε με κοσμήματα,
του φορούσε αρώματα και
του φερόταν πολύ γενναιόδωρα..
Ο τρίτος σύντροφος της
βασίλισσας είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση,
ήταν αλαζών, όμως εκείνη τον αγαπούσε
και τον σύστηνε με υπηρηφάνεια στον κύκλο της και φοβόταν μήπως κάποια μέρα,
θα την άφηνε για άλλη γυναίκα..
Ο δεύτερος σύντροφος της ήταν
πάντα ευγενικός κι υπομονετικός μαζί της.
Όταν εκείνη αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα,
 ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω του,
 ότι θα την άκουγε και θα
τη βοηθούσε στην λύση του.
Ο πρώτος αν και ήταν πιστός σαν
σκυλί και βρισκόταν πάντα δίπλα της,
εκείνη δεν του έδινε σημασία,
τον παραμελούσε, τον ειρωνευόταν
και τον έδιωχνε από κοντά της.
Και μια μέρα, η βασίλισσα αρρώστησε βαριά
και κατάλαβε πως θα πεθάνει.
Σκέφτηκε τότε πως είχε 4 συντρόφους,
όμως σε λίγο δε θα'χε κανέναν.
Έτσι τους φώναξε όλους μπροστά της
και ρώτησε πρώτα τον τέταρτο
που ήταν η μεγάλη της αδυναμία:
"Σ' αγάπησα περισσότερο από τους άλλους,
 σε είχα πάντα στα πλούτη,
 ντυμένο με τα πιο όμορφα ρούχα
 και μες την καλοπέραση,
 δε σου χάλασα ποτέ χατίρι.
 Τώρα που πεθαίνω, θα με ακολουθήσεις
για να έχω παρέα, εκεί που πάω?"
"Δεν υπάρχει περίπτωση!
 Εσύ τον δρόμο σου κι εγώ τον δικό μου. "
απάντησε εκείνος κοφτά και
την παράτησε σύξυλη.
 Τα λόγια του την πλήγωσαν σα
 μαχαίρι στην καρδιά.
Μετά ρώτησε τον τρίτο σύντροφό της.
"Σ 'αγάπησα σ όλη μου τη ζωή
 και πάντα γύρευα την συντροφιά σου.
Τώρα που πεθαίνω, θα με
ακολουθήσεις στο θάνατο?"
"Όχι, φυσικά" απάντησε εκείνος.
"Η ζωή είναι πολύ ωραία για να την αφήσω.
 Όταν πεθάνεις, θα παντρευτώ μια άλλη."
 Η Βασίλισσα ένοιωσε να της κόβεται
 η αναπνοή και η καρδιά της βούλιαξε...
Ύστερα, ρώτησε τον δεύτερο
σύντροφό της.
"Πάντα ερχόμουν σε σένα για βοήθεια
και πάντα ήσουν εκεί για μένα.
Όταν πεθάνω, θα με ακολουθήσεις
για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Λυπάμαι, δε μπορώ να σε βοηθήσω τώρα.
Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι
να 'περπατήσω' μαζί σου μέχρι τον τάφο σου.", απάντησε το παλικάρι
κάνοντας την καρδιά της να ραγίσει από θλίψη...
Τότε, ακούστηκε μια φωνή:
"Εγώ βασίλισσα μου θα έρθω μαζί σου!
Θα σε ακολουθήσω όπου κι αν πας!"
Η βασίλισσα γύρισε να δει από πού
ερχόταν η φωνή και είδε τον πρώτο
της σύντροφο.
Φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένος
και παραμελημένος.
Θρηνώντας η βασίλισσα
"Αχ τι λάθος που έκανα η δύστυχη, έπρεπε να σε
είχα προσέξει περισσότερο, όταν είχα την ευκαιρία!" είπε και
ξεψύχησε .
Ήταν ήδη πολύ αργά.
Εδώ τελειώνει το παραμύθι και αρχίζει η πραγματικότητα.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Η Βασίλισσα είσαι εσύ και έχεις 4 συντρόφους στη ζωή σου
Ο τέταρτος σύντροφος σου είναι
το ΣΩΜΑ σου.
Όση προσοχή κι αγάπη κι αν του δώσεις,
όσα κι αν του προσφέρεις,
όσο κι αν το στολίσεις,
όση αδυναμία κι αν του δείξεις,
όταν έρθει η στιγμή και πεθάνεις,
θα σε εγκαταλείψει χωρίς οίκτο.
Ο τρίτος σύντροφός σου είναι η
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ STATUS
και ό,τι υλικό κατέχεις.
Βρίσκονται μαζί σου όσο είσαι ενζωή.
Όμως μπορεί να σε εγκαταλείψουν και σίγουρα όταν έρθει η ώρα να φύγεις
ακολουθούν άλλους και σε έχουν κιόλας ξεχάσει.
Ο δεύτερος σύντροφος σου είναι
η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ.
Όσο κι αν βρίσκονται κοντά σου, την ύστατη ώρα, μόνο να σε ξεπροβοδίσουν
μέχρι τον τάφο σου μπορούν...
όχι όμως να έρθουν μαζί σου.
Ο πρώτος σου σύντροφος
είναι η ΨΥΧΗ σου, που σχεδόν
είναι πάντα παραμελημένη από το κυνήγι
του πλούτου, της δύναμης, της
εξουσίας, των υλικών αγαθών.
 Όμως, Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ  είναι η μόνη που
θα σε ακολουθήσει όπου κι αν πας,
Η μόνη που θα ζήσει  αιώνια!
Καλλιέργησέ το πνεύμα σου, δυνάμωσέ την πίστη σου,
διατήρησέ την ζωντανή, καθώς
Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ θα σε συντροφεύει για πάντα..

Ψυχή μου, την ψυχή σου να την προσέχεις πάντοτε και να μην τη χαρίζεις σε κανέναν.
Ανήκει μόνο σε σένα και στο Θεό...

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020

Νηστεία των Αγίων Αποστόλων.





Ο Άγιος που τάιζε ψωμί τον μικρό Χριστό...



Υπάρχει ένα θαυμάσιο γεγονός από τη ζωή του Αγίου Ονουφρίου, τον οποίο εορτάζει η εκκλησία μας στις 12 Ιουνίου.
Όταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες. Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα….
Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.
– Κάποιο ζωάκι μάλλον θα ταΐζει σκέφτηκε.
Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα.
– Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.Πράγματι,τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα.
Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ’ αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του… Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησού, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!
-Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταΐζει κανείς…ούτε και η μαμά Σου…Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί..Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί και όπως μάζεψε το χεράκι του μαζί με το ψωμάκι, εξαφανίστηκε το ψωμί μέσα στην εικόνα.
Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος,έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη.
Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν:
Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον οποίον μέχρι χθες εσύ τάιζες.Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη:
– Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να Σου πω να μου δώσεις από το δικό Σου.
Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δέν ξέρω! Και ω του θαύματος! άπλωσε το μικρό Του χεράκι το βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει!
Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σ’ όλο το μοναστήρι και στον γύρω τόπο. Έκπληκτοι και έκθαμβοι οι μοναχοί από τα γενόμενα, είδαν τον πενταετή Ονούφριο να βγάζει τον τεράστιο αυτό άρτο έξω, μετά πολλού-πολλού κόπου.
Έτρεξαν δύο μοναχοί να βοηθήσουν, αλλά ήταν πολύ βαρύς! Για πολλές ημέρες έτρωγαν, έτρωγαν, χόρταιναν, αλλά ο ουράνιος άρτος ήταν και παρέμενε αδαπάνητος. Είναι αυτό, που έχει βεβαιωτικά η Εκκλησία μας στη Θεία Λατρεία: ” Ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος”.
Από τότε ευλαβούντο πολύ τον μικρό Ονούφριο, διότι εγνώριζαν πλέον ότι με την αύξηση της ηλικίας του θα αυξάνετο και η αγιότης του. Θα εγίνετο ένας μεγάλος Άγιος όπως και έγινε.Από τέτοιον όμοιο ουράνιο άρτο ετρέφετο ο Άγιος Ονούφριος, όταν για εξήντα ολόκληρα χρόνια ζούσε στην έρημο.