(Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη έξω διώχνει το φόβο, γιατί ο φόβος έχει σχέση με τιμωρία, και αυτός που φοβάται δεν έχει τελειοποιηθεί στην αγάπη).
Ακολουθία
Σάββατο 8 Μαΐου
Μνήμη Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ
Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης.
🌼🌼ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ 🌼🌼
Ακολουθία
Παρασκευή 7 Μαΐου
Εορτή Υπεραγίας Θεοτόκου της επονωμαζούσης Ζωοδόχου Πηγής
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ.
Τη 6τη του αυτού μηνός μνήμη της Οσίας Σοφίας της εν Κλεισούρα
Οσία Σοφία Χοτοκουρίδου, γεννήθηκε το 1883 μ.Χ. στο χωριό Σαρή-ποπά της επαρχίας Αρδάσης Τριπόλεως, Νόμου Τραπεζούντας του Πόντου. Το 1907 μ.Χ. παντρεύεται με τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη στο χωριό Το(γ)ρούλ της επαρχίας Αρδάσης και μετά από τρία χρόνια, το 1910 μ.Χ., απέκτησε ένα παιδί. Έπειτα από δύο χρόνια, χάνει το παιδί της το οποίο βρίσκει τραγικό θάνατο, αφού φαγώθηκε από χοίρους, ενώ δυο χρόνια μετά, το 1914 μ.Χ. χάνει και τον άντρα της τον οποίο τον πήραν οι Τούρκοι στα τάγματα εργασίας, όπου και μάλλον απεβίωσε.
Η νεαρή χήρα κατέφυγε στα βουνά, όπου ζούσε ασκητικά, με μεγάλη νηστεία. Εκεί της εμφανίστηκε ο Άγιος Γεώργιος και την προειδοποίησε για επικείμενη επιδρομή των Τσετών. Η Σοφία ενημέρωσε τους συγχωριανούς της, που κρύφτηκαν και απέφυγαν τον κίνδυνο.
Στην ανταλλαγή των πληθυσμών το καράβι που μετέφερε τους συγχωριανούς της Σοφίας στην Ελλάδα κινδύνεψε να καταποντιστεί. Αυτή έβλεπε τα κύματα γεμάτα από Αγγέλους και την Παναγία. Ζήτησε απ᾿ αυτήν να πνιγεί η ίδια και να σωθούν οι συγχωριανοί της. Η Παναγία τους έσωσε όλους. Ο καπετάνιος δεν το πίστευε πώς σώθηκαν κι έλεγε: «Κάποιον άγιο έχουμε» και οι χωριανοί του απάντησαν: «Τη Σοφία».
Το 1927 μ.Χ. με παρότρυνση της Παναγίας πηγαίνει στο μοναστήρι της στην Κλεισούρα της Καστοριάς, στην Ιερά Μονή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπου έζησε ασκητικά για μισό περίπου αιώνα. Εκεί βρήκε έναν ενάρετο ιερομόναχο, τον π. Γρηγόριο, που είχε έλθει από το Άγιο Όρος, ο οποίος την κατάρτισε στη μοναχική ζωή. Έζησε ασκητικά ως λαϊκή, φορώντας τα μαύρα της χηρείας και της ασκήσεως, καθισμένη πάνω στο τζάκι και αλείφοντας το πρόσωπό της με στάχτη, για να μη φαίνεται η ομορφιά του.
Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασε μόνη της, με μόνο τον Θεό, μια και το μοναστήρι έμεινε χωρίς μοναχούς. Υπέμεινε τους δριμείς χειμώνες, με τη θερμοκρασία να πέφτει στους -15 βαθμούς, και την πολλή υγρασία του τόπου. Όταν της έλεγαν ν’ ανάψει φωτιά, φώναζε ένα μακρόσυρτο «Όχι!», που ακόμα ηχεί στα αυτιά όσων την άκουσαν. Κυκλοφορούσε ξυπόλητη, ενώ τα ρούχα της ήταν πάντα κουρελιασμένα και ανεπαρκή για τις συνθήκες της περιοχής. Της έδιναν καινούργια. Δεν τα φορούσε, αλλά τα πρόσφερε σε όσους είχαν ανάγκη. Κοιμόταν και σ’ έναν άλλο χώρο, πάνω σε άχυρα, αλλά από κάτω είχε βάλει σουβλερές πέτρες. Δεν λουζόταν ποτέ ούτε χτενιζόταν, και τα μαλλιά της είχαν σκληρύνει πολύ. Όταν κάποτε χρειάστηκε να τα σηκώσει από τα μάτια της, για να βλέπει καλύτερα, αναγκάστηκε να τα κόψει με το ψαλίδι που κούρευαν τα πρόβατα. Παρ’ όλα αυτά όμως, το κεφάλι της ευωδίαζε.
Το φαγητό της ήταν λιτότατο, συνήθως με ό, τι έβρισκε στην περιοχή: μανιτάρια, μούσκλια, αγριόχορτα, φτέρη, φύλλα των δέντρων, ή με λίγη ντομάτα τουρσί, μουχλιασμένη. Τα σαββατοκύριακα έβαζε και μια κουταλιά λάδι στο πιάτο της. Άλλες φορές άνοιγε καμιά κονσέρβα ψάρι και το έτρωγε όταν είχε πιάσει ένα δάχτυλο μούχλα. Έτρωγε και σε παλιά σκουριασμένα ορειχάλκινα σκεύη, αλλά δεν πάθαινε τίποτα. Νήστευε και με το παλαιό και με το νέο ημερολόγιο, για να μη σκανδαλίζει κανέναν και όταν κάποιοι διαμαρτύρονταν για τις «υπερβολές» της, τους απαντούσε: «Παιδεύω το σαρκίο μου».
Αγαπούσε και τα ζώα. Είχε μια αρκούδα, που ζούσε στο δάσος και την έλεγε «ρούσα». Ερχόταν κι έπαιρνε τροφή από τα χέρια της, της έγλειφε τα χέρια και τα πόδια από ευγνωμοσύνη κι επέστρεφε στο δάσος. Έβαζε ψίχουλα στα περβάζια των παραθύρων για τα πουλάκια, κι αυτά, όταν η αγία προσευχόταν, φτερούγιζαν γύρω της και κελαηδούσαν. Σαν να ζούσε στον Παράδεισο, πριν από την πτώση.
Είχε κοινωνία με την Παναγία και τους Αγίους. Το 1967 μ.Χ., αρρώστησε βαριά, από σκωληκοειδίτιδα ή κήλη, ώστε να διπλωθεί στα δύο από τον πόνο. Δεν δέχτηκε γιατρό αλλά έλεγε: «Θα ‘ρθει η Παναγία να με πάρει από τον πόνο». Έβαζε στουπιά η φυτίλια από τις κανδήλες, ώσπου σάπισε η πληγή κι έβγαζε κακοσμία. Τότε της εμφανίστηκε η Παναγία με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Άγιο Γεώργιο. Της είπε ο αρχάγγελος: «Θα σε κόψουμε τώρα». Αυτή απάντησε: «Είμαι αμαρτωλή, να εξομολογηθώ, να κοινωνήσω, και να με κόψεις». Μια «εγχείρηση θα σου κάνουμε», της απαντά. Έγινε η επέμβαση, η Σοφία έγινε καλά και συχνά σήκωνε χωρίς ντροπή την μπλούζα ή το φόρεμά της, για να δείξει στον κόσμο την τομή που έκλεισε μόνη της.
Η Οσία Σοφία, η «ἀσκήτισσα τῆς Παναγιᾶς» όπως αποκαλείται, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 6 Μαΐου 1974 μ.Χ. Στις 7 Ιουλίου 1981 μ.Χ. γίνεται η πρώτη ανακομιδή των λειψάνων της, τα οποία ευωδιάζουν. Στις 27 Μαΐου 1998 μ.Χ. γίνεται η δεύερη ανακομιδή των λειψάνων της τα οποία μεταφέρονται στο μοναστήρι από το Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ.
Ο Σατανάς έβλεπε τη Σταύρωση του Χριστού, αλλά δεν έβλεπε την Ανάσταση, που είναι το ''Βατερλό'' του, αφού συντρίφτηκε η κεφαλή του.
Γι' αυτό ο διάβολος μισεί την υπόθεση της Αναστάσεως του Χριστού και φροντίζει να μην γίνεται λόγος περί Αναστάσεως και να αντικαθίσταται η ευχή: «Χριστός Ανέστη» με τα: "Χρόνια πολλά".
Αν για παράδειγμα πεις σε έναν αιρετικό: «Χριστός Ανέστη», το μόνο που δεν θα σου πει είναι ''Αληθώς Ανέστη!''.
Θα σε πει «Χρόνια πολλά». Γιατί; Γιατί δεν θέλουνε τον Χριστό...
Εμείς ντρεπόμαστε να πούμε «Χριστός Ανέστη» και λέμε «Χρόνια πολλά», χωρίς να γνωρίζουμε οι δυστυχείς, ότι χωρίς τον Χριστό, «Χρόνια πολλά» δεν υπάρχουνε.
Εάν ο Χριστός δεν Ανέστη, που θα πάμε; Που πηγαίνανε οι άνθρωποι τόσες χιλιάδες χρόνια προ Χριστού; Πηγαίνανε στον Άδη.
Από τότε που ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, που πάνε οι άνθρωποι; Αν θέλουν πάνε στον Άδη. Τότε πηγαίνανε, αναγκαστικά στον Άδη. Θέλανε δεν θέλανε. Σήμερα δεν πάνε στον Άδη, αν δεν θέλουν.
Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν το «Χριστός Ανέστη» εις χρήσιν για 40 ολόκληρες μέρες. Είχε αποσυρθεί η «καλημέρα», είχε αποσυρθεί η «καλησπέρα», το «χαίρετε» και το «καληνύχτα»… αυτά είχανε αποσυρθεί, είχανε αντικατασταθεί!
Επί 40 ολόκληρες ημέρες ο χαιρετισμός ήταν «Χριστός Ανέστη».
Και το πρωΐ «Χριστός Ανέστη» και το μεσημέρι «Χριστός Ανέστη» και το βράδυ «Χριστός Ανέστη».
Δυστυχώς σήμερα ξεθωριάσανε αυτοί οι ωραίοι θεσμοί, οι διδακτικοί και δεν ακούγεται από πολλούς, ούτε ανήμερα το Πάσχα, το «Χριστός Ανέστη»! Χαρά στους ανθρώπους που θα ‘θελαν να κρατήσουν για 40 ημέρες το «Χριστός Ανέστη», για να υπενθυμίζουνε και στους άλλους.
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ
Σε μια στιγμή σαν να χάθηκε ο τοίχος του Κελλιού μου (δίπλα στο κρεβάτι προς το εργαστήριο).
Όταν Τον είδα σκέφθηκα: Πώς μπόρεσαν να φτύσουν τέτοια μορφή; Πώς μπόρεσαν -οι αθεόφοβοι- να ακουμπήσουν τέτοια μορφή; Πώς μπόρεσαν να μπήξουν καρφιά σ’ αυτό το σώμα; Πα! πα! πα!…
Θ’ άξιζε να αγωνίζεται κανείς χίλια χρόνια για να δει αυτή την ομορφιά μια στιγμή μόνο.
~ Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
🌼🌼ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ 🌼🌼
Ακολουθία Τετάρτη 5 Μαΐου
Μνήμη Ειρήνης Μεγαλομάρτυρος και Εφραίμ Μεγαλομάρτυρος
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ.
🌼🌼ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ 🌼🌼
Ακολουθία αύριο Δευτέρα του Πάσχα 3 Μαΐου
Όρθρος και Θεία Λειτουργία προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου ώρα έναρξης 7:00 π.μ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΙΚΑΙΑΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
ΤΗΛ 211 40 41 548
🌹🌹🌹ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΕΣΤΗ 🌹🌹🌹
🔹ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
🌹ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΚΥΡΙΑΚΉΣ ΤΟΥ ΠΆΣΧΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ🌹
🌼 Κυριακή του Πάσχα
Πρωινός Εσπερινός της αγάπης ώρα 11:00 π.μ.
🌼 Δευτέρα 3 Μαΐου
Μνήμη Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ.
🌼 Τετάρτη 5 Μαΐου
Μνήμη Ειρήνης Μεγαλομάρτυρος και Εφραίμ Μεγαλομάρτυρος
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ.
🌼 Παρασκευή 7 Μαΐου
Εορτή Υπεραγίας Θεοτόκου της επονωμαζούσης Ζωοδόχου Πηγής
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ.
🌼 Σάββατο 9 Μαΐου
Μνήμη Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Όρθρος και Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ
