Δημητριος Παναγόπουλος (Ιεροκήρυκας)
Αναγνώσματα αυριανής Κυριακής
15 Νοεμβρίου 2020
Η' Λουκᾶ (Ἡ παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου). Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν Γουρία, Σαμωνᾶ καί Ἀβίβου. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Θωμᾶ Β΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Απόστολος
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Β´ 4 - 10
4 ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, 5 καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι· 6 καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 7 ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, 9 οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. 10 αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.
Ευαγγέλιο
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 25 - 37
25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευῒτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ’ αὐτὸν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθὼν, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ’ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Ερμηνεία
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 25 - 37
25 Και ιδού, κάποιος νομοδιδάσκαλος εσηκώθηκε και με τον σκοπόν να πειράξη τον Χριστόν και να αποδείξη εις αυτόν ότι δεν γνωρίζει τον νόμον του είπε· “διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω, δια να κληρονομήσω την αιωνίαν ζωήν;” 26 Ο Κυριος δε του είπε· “στον νόμον τι είναι γραμμένον; Πως αντιλαμβάνεσαι αυτό που διαβάζεις στον νόμον;” 27 Ο νομικός δε αποκριθείς είπε· “στον νόμον είναι γραμμένον, να αγαπάς Κυριον τον Θεόν σου με όλην σου την καρδίαν και με όλην σου την ψυχήν και με όλην σου την δύναμιν και με όλον σου τον νουν. (Ολος δε ο ευατός σου, ο νους, η καρδία, η θέλησις, η δραστηριότης σου, το πνεύμα και το σώμα, να πλημμυρίζουν από την αγάπην προς τον Θεόν). Να αγαπάς δε και τον πλησίον σου, όπως τον ευατόν σου”. 28 Είπε δε προς αυτόν ο Κυριος· “πολύ ορθά απήντησες· έτσι να κάνης και θα κληρονομήσης την αιώνιον ζωήν”. 29 Εντροπιασμένος ο νομικός διότι εφάνηκε εις τα μάτια των άλλων ότι δια ζήτημα πολύ γνωστόν ηρώτησεν τον Χριστόν, ηθέλησε να δικαιολογηθή και είπε προς τον Ιησούν· “και ποιός είναι ο πλησίον μου, που πρέπει να αγαπώ σαν τον ευατόν μου;” 30 Επήρε δε ο Ιησούς, εξ αφορμής αυτής της ερωτήσεως, πάλιν τον λόγον και είπε την παραβολήν· “Ενας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ εις την Ιεριχώ και έπεσε εις τα χέρια ληστών, οι οποίοι, αφού του επήραν τα χρήματα, τον εγύμνωσαν, τον επλήγωσαν και έφυγαν, αφήσαντες αυτόν μισοπεθαμένον. 31 Κατά σύμπτωσιν ένας ιερεύς κατέβαινε στον δρόμον εκείνον και, μολονότι είδε τον τραυματίαν, τον επροσπέρασε, χωρίς να του δώση καμμίαν βοήθειαν. 32 Το ίδιο και κάποιος Λευΐτης, όταν έφθασε στο μέρος εκείνο, επλησίασε τον πληγωμένον, τον είδε, αλλά τον επροσπέρασε ασυγκίνητος. 33 Ενας όμως Σαμαρείτης, ο όποιος περνούσε από τον δρόμον εκείνον, ήλθε στο μέρος, όπου κατέκειτο μισοπεθαμένος ο τραυματίας, τον είδε και τον εσπλαγχνίσθηκε. 34 Επλησίασε κοντά του, έδεσε με προσοχήν πολλήν τα τραύματά του, αφού προηγουμένως τα έπλυνε και τα άλειψε μα λάδι και κρασί, τον ανέβασεν στο ζώον του, τον επήγε εις κάποιο πανδοχείον και τον επεριποιήθηκε ο ίδιος. 35 Την άλλην δε ημέρα εβγήκεν από το δωμάτιον του τραυματίου, όπου είχε διανυκτερεύσει, έβγαλε δύο δηνάρια, τα έδωσε στον ξενοδόχον και του είπε· Περιποιήσου τον, με όσην επιμέλειαν ημπορείς. Και ο,τι εξοδέψεις παραπάνω, εγώ, όταν επιστρέψω από την πατρίδα μου, θα σου το πληρώσω σαν προσωπικόν μου χρέος. 36 Λοιπόν, ηρώτησε τότε ο Κυριος τον νομοδιδάσκαλον, ποιός από τους τρεις αυτούς νομίζεις, ότι εφάνηκε πραγματικός πλησίον και αδελφός δια τον άνθρωπον αυτόν, που είχε πέσει στα χέρια των ληστών;” 37 Εκείνος δε είπε· “αυτός που έκαμε πράξιν ευσπλαγχνίας και αγάπης προς εκείνον”. Είπε λοιπόν εις αυτόν ο Ιησούς· “πήγαινε και συ και πράττε όμοια με αυτόν. (Κανε το καλόν με αγάπην προς όλους, είτε Ιουδαίοι είναι είτε Σαμαρείται είτε φίλοι είτε εχθροί”).
Και λέει ο Άγιος Νεκτάριος αυτός ο στρατιωτικός που κάθετε εδώ ποίος είναι;
απαντά ο Άγιος Διονύσιος:
Αυτός είναι ο Άγιος Μηνάς.
Θα είναι μαζί σου φύλακας σπουδαίος.
Ο Άγιος Μηνάς γιορτάζει 11 Νοεμβρίου.
Αυτοί είναι οι άγιοι μας αγαπητοί μου αδελφοί.
Τέτοια παρρησία και απλότητα είχαν στον Θεό.
Αυτοί είναι οι προστάτες του κόσμου μας.
Αυτοί είναι οι "ειδικοί" μας.
αρχιμ. Ιάκωβος Κανάκης, Πρωτοσύγκελλος Ι.Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως
Έχουμε φθάσει σε αυτό το σημείο και πραγματικά απορούμε όταν στην χώρα μας βρίσκουν βήμα φωνές που αμφισβητούν ωμά την ιερότητα των Μυστηρίων και κυρίως της Θείας Ευχαριστίας. Είναι αυτό, που πλέον έχουμε κατανοήσει όλοι, ότι όλα περνούν μόνο μέσα από την «λογική» και την τεχνολογία. Τα μαθηματικά και το πείραμα υπάρχουν μόνο. Υπάρχει ό,τι αποδεικνύεται. Αφού λοιπόν ο Θεός δεν είναι ορατός, άρα δεν υπάρχει. Αφού εγώ στην Θεία Κοινωνία βλέπω μόνο κρασί και ψωμί, δεν μπορώ να δεχθώ κανένα θαύμα μεταβολής αυτών σε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Έτσι ωμά εκφράζονται στα ευρείας εμβέλειας ΜΜΕ και όποιος λέγει κάτι διαφορετικό είναι σκοταδιστής και ζει στον μεσαίωνα. Ακόμα ακόμα και αν δεν τα λένε αυτά οι «της Εκκλησίας», αλλά μία διακεκριμένη επιστήμονας, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου. Η αλήθεια θα θαφθεί γιατί δεν συμφέρει, δεν πρέπει να ακούγεται. Όποιος πει κάτι διαφορετικό από αυτό πού θέλουν θα διαπομπεύεται. Αυτό όμως αλήθεια ποιο είδος δημοκρατίας και ελευθερίας υπηρετεί; Πού είναι ο σεβασμός του διαφορετικού που τόσο διατείνονται ότι πρέπει να έχουμε ειδικά στην εποχή μας; Μήπως τα πράγματα έφθασαν στο άκρο που κάποιοι κατηγορούσαν;
Τελικά αυτός ο νέος ιός έχει φέρει τα πάνω κάτω, και αν εξαπλωθεί έτι περαιτέρω, θα φθάσουμε μάλλον σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις. Το θέμα του ιού θα γίνει μάλλον αφορμή και για μια έκφραση της στάσης και θεώρησης της ζωής μας γενικότερα. «Θα δοκιμαστεί η πίστη των πολλών»! Θα γίνει αφορμή να επαληθευθεί το όπου «επλεόνασε η αμαρτία , υπερπερίσευσε ηχάρις». Και ακόμα θα φανερωθεί η αλήθεια, που απαντά στην Βιβλική ιστορία, ότι όπως και να έρθουν τα πράγματα, θα υπάρχει πάντοτε ένα «Ιερό Υπόλοιπο» μέσα στην κοινωνία, πού θα παραμένει σταθερό στις αλήθειες πού πιστεύει και ζει.
Θα είναι λίγοι, όπως πάντοτε ήταν σε μεγάλες κρίσεις και δυσκολίες, αλλά πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει. Θα είναι άνθρωποι πού ομολογούν διακριτικά την Πίστη τους, δεν προβάλλονται, δεν επιδεικνύονται, δεν ζητούν επαίνους, είναι αφανείς, εμφανίζονται όμως όταν πρέπει, όταν «κληθούν». Κάποιοι από αυτούς είναι «νυκτερινοί μαθητές του Διδασκάλου». Θα το ακούσουμε σε λίγο καιρό και πάλι: « Πέπευται τόλμα μαθητών, αριμαθαίας δε αριστεύει Ιωσήφ…». Από εκεί πού δεν το περιμένεις θα εμφανίζονται «κρυπτοχριστιανοί», οι οποίοι θα κάνουν δημόσια ομολογία του Χριστού και θα επαληθευθεί έτσι το «και αν σιγήσουν οι άνθρωποι, οι λίθοι κεκράξονται…».
Πηγή: Πεμπτουσία
Η κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου κατά το απόγευμα της 8ης Νοεμβρίου 1920 και η θεραπεία του ασθενή στο διπλανό κρεβάτι
Πέρασε ο πρώτος μήνας, πέρασε κι ο δεύτερος.
Δεν πρόλαβε να κάνει εγχείρηση, δεν πρόλαβε να περάσει από μαχαίρι.
Η Αθήνα συγκλονιζόταν από ιαχές και αλλαλαγμούς για την εκλογική ήττα του Βενιζέλου, για τις αλλαγές στην Κυβέρνηση, για την επαναφορά του εξόριστου Βασιλιά Κωνσταντίνου, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι συζητούσαν, σχολίαζαν την έκπτωση του Μελετίου και την επανανθρόνιση του Θεοκλήτου, όταν ο χλωμός ασκητικός εκείνος γέροντας, ο καλόγερος της Αίγινας, έβλεπε ξαφνικά καταμπροστά του ανοιγμένους τους ουρανούς και τους αγγέλους κατά χιλιάδες να τον υποδέχονται.
Στάθηκε λίγο προτού ξεψυχήσει κι αφουγκράστηκε. Από ψηλά κάποια γνώριμη φωνή, κάποια ολόγλυκια φωνή σε ξένη χώρα τον καλούσε.
"Είσελθε τέκνον, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου. Σε αναμένει ο της δικαιοσύνης στέφανος."
"Εις εμέ, εις εμέ το λέγεις Κύριε;" πρόλαβαν να ψιθυρίσουν για στερνή φορά τα χείλη του.
Κι ανοίγοντας το στόμα να πάρει ανασεμιά, είδε πως μεταφέρεται. Παρέδωσε την άγια του υπομονετική ψυχή στον αγαπημένο του Αφέντη. Στον Αφέντη των ουρανίων, των επιγείων και καταχθονίων.
Η γερόντισσα Ευφημία αναστατώθηκε.
"Σεβασμιώτατε, Σεβασμιώτατε, ανάκραξε με λυγμούς. Κύριε Σακκόπουλε, πού είναι ο κύριος Σακκόπουλος;... Το τηλέφωνο παρακαλώ, το τηλέφωνο..."
Ήρθε μια σαβανώτρα από το προσωπικό του νοσοκομείου να βοηθήσει τη γερόντισσα. Το νεκρό σώμα, μοσκομύριζε... Θεέ και Κύριε! ... Κάτι πήγε να πει η γερόντισσα δεν το μπόρεσε. Για μια στιγμή έβγαλαν τη μάλλινη φανέλλα και την πέταξαν πρόχειρα στο διπλανό κρεββάτι. Κι ώσπου να προχωρήσουν να τελειώσουν με τα σάβανα, ο διπλανός άρρωστος, ο άνθρωπος που έπασχε από παράλυση των κάτω άκρων κινήθηκε, ξεπετάχθηκε όρθιος, αμφιταλαντεύθηκε, στάθηκε στα πόδια του κι έκανε το σταυρό του.
"Σηκώθηκα, περπατάω! ανάκραξε δυνατά, Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει αυτή η φανέλλα;"
Για δες, ήταν στ' αλήθεια όρθιος, περπατούσε!
Δεν καλοκατάλαβαν, απόμειναν να χάσκουν. Το νεκρό σώμα μοσκομύριζε... Η γερόντισσα πήρε τη φανέλλα, την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν...
Η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής, Γερόντισσα Ξένη, δίσταζε αρχικά να ανοίξει τον τάφο γιατί είχε λογισμούς για την κατάσταση στην οποία θα έβρισκαν το σκήνωμα του Αγίου.
Μήπως, δηλαδή, βρισκόταν σε σήψη και εξέπεμπε δυσοσμία. Τους λογισμούς της αυτούς η Γερόντισσα δεν τους είπε, όμως, σε κάποιον άλλο.
Τις επόμενες μέρες μια μοναχή της Μονής είδε στον ύπνο της τον Σεβασμιότατο ο οποίος της είπε:
– Τι κάμνεις;
– Καλά δι ευχών σας Σεβασμιώτατε.
Και της λέει ο άγιος Νεκτάριος, όπως είχε συνήθεια και εν ζωή:
– Σκύψε να σε σταυρώσω.
Αφού έσκυψε η μοναχή και την σταύρωσε της είπε:
– Μύρισέ με να δεις, μυρίζω;
Αφού του αποκρίθηκε ότι δεν μυρίζει, της λέει ξεκάθαρα:
– Βρωμώ;
Εκείνη του απάντησε:
– Ποιος λέει ότι βρωμάτε Σεβασμιότατε; Πώς είναι δυνατόν να βρωμάτε;
– Η Γερόντισσα το λέει αυτό.
– Ποια Γερόντισσα; τον ρώτησε η αδελφή.
– Η Γερόντισσα Ξέννη, η Ηγουμένη. Κοίταξέ με λοιπόν, μου λείπει τίποτε;
Και της έδειξε και τα χέρια και τα πόδια και την πλάτη του, και της λέει:
– Δεν είμαι ολόκληρος;
– Ολόκληρος είσαστε, του είπε η μοναχή.
Μετά από λίγες μέρες που ανοίχθηκε ο τάφος, το σώμα του αγίου βρέθηκε αδιάφθορο και ακέραιο! Και μάλιστα ευωδίαζε!
Ο άγιος έμοιαζε σαν να κοιμόταν. Το κεφάλι, τα πόδια και τα χέρια του ήταν ευλύγιστα και πραγματικά το σώμα του έμοιαζε σαν το σώμα κάποιου που κοιμάται!
Μοναχός Αβιμέλεχ ο Κρης
Ο Άγιος Νεκτάριος:
ο ευαίσθητος,
ο προδομένος, ο πληγωμένος και κατατρεγμένος,
ψυχικά και σωματικά, από τα ομόπιστα "αδέλφια" του,
αλλά και:
ο γενναίος αγωνιστής που υπερβαίνει τις μικρότητες με ελπιδοφόρα προσευχή και δυναμική υπομονή,
ο ολότελα αφιερωμένος στην σχέση του με το Θεό έστω και αν απογοητεύτηκε απο πολλούς εκ των θρησκευόμενων ψευδαδέλφων του,
ο επιεικής και επίμονος στην αγάπη προς τους άσπονδους "φίλους" του,
ο ουδέποτε κατακρίνων και συνομοσιολογών,
ο ευχάριστος και ευγνώμων για τα δώρα Του Θεού,
ο γεμάτος ενσυναίσθηση παιδαγωγός και ποιμένας,
ο άνθρωπος που έζησε σε ιστορικές εποχές με αφάνταστη δυσκολία ως προς την επιβίωση δίχως όμως να χάνει το κουράγιο του αλλά αντίθετα δημιουργεί, εξελίσσεται Πνευματικά και στηρίζει και άλλους...
Ας μας δίνει την δύναμη να βλέπουμε πίσω από τα σύννεφα τον ήλιο της Αγάπης.
Ακόμα πιο πολύ. Να νοιώθουμε την ζεστασιά της Αγκαλιάς Του να μας κρατάει "ζωντανούς" όταν οι ψυχές μας παγώνουν από την έλλειψη της Αγάπης.
Να υπερβαίνουμε τους μύχιους φόβους μας.
Να γινόμαστε όλο και πιο ευγνώμονες και χαριτωμένοι άνθρωποι.
Να ζήσουμε με Αγάπη και μέσα στην Αγάπη του Θεού!
Αύριο η Ιερά εκκλησία μας τιμά την Μνήμη ενός σύγχρονου μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας μας, του Αγίου Νεκτάριου!
Στην Ιερά Μονή εορτάζει το παρεκκλήσι του Αγίου Νεκτάριου!
Ευχόμαστε ο Αγιος, που τόσα τράβηξε στην επίγεια ζωή του, να γίνει παράδειγμα και βίωμα για τον καθένα μας ξεχωριστά!!
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁσίως ἐβίωσας, ὡς Ἱεράρχης σοφός, δοξάσας τὸν Κύριον, δι' ἐναρέτου ζωῆς, Νεκτάριε Ὅσιε. Ὅθεν του Παρακλήτου, δοξασθεὶς τῇ δυνάμει, δαίμονας ἀπελαύνεις, καὶ νοσοῦντας ἰᾶσαι, τους πιστῶς προσιόντας, τοῖς θείοις λειψάνοις σου.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Ὀρθοδοξίας τὸν ἀστέρα τὸν νεόφωτον, καὶ Ἐκκλησίας τὸ νεόδμητον προτείχισμα Ἀνυμνήσωμεν καρδίας ἐν εὐφροσύνῃ. Δοξασθεὶς γὰρ ἐνεργείᾳ τῇ τοῦ Πνεύματος. Ἰαμάτων ἀναβλύζει χάριν ἄφθονον τοῖς κραυγάζουσι· χαίροις Πάτερ Νεκτάριε.
Στο Μουσείο της Μονής Πανορμίτη υπάρχει ένα χαρακτηριστικό αφιέρωμα, μια ασημένια χήνα που αναφέρεται σε ένα ανάλογο περιστατικό, που συνέβη τον περασμένο αιώνα. Είχε σύμφωνα με την παράδοση προσεγγίσει ένα καράβι με Έλληνα καπετάνιο και τουρκικό πλήρωμα. Σαν ξεκίνησε το καράβι να φύγει στάθηκε αδύνατο να βγει έξω απ το λιμάνι, τότε ο πλοίαρχος ρώτησε τους άνδρες του πληρώματος εάν κανείς είχε πάρει τίποτα απ το μοναστήρι και ο Πανορμίτης τους εμπόδισε να φύγουν και εκείνοι του ομολόγησαν ότι έσφαξαν μια χήνα και την έφαγαν. Μόνο αφού έταξαν ασημένια τη χήνα κατάφεραν να βγουν έξω απ το λιμάνι. Αυτή είναι η μικρή αλλά εύγλωττη μαρτυρία της ασημένιας χήνας, που βρίσκεται στο Μουσείο του Πανορμίτη.
Πιστό αντίγραφο του Ταξιάρχη Πανορμίτου Σύμης έχουμε την ευλογία να φυλάσσουμε
στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκαραμαγκά!
Είθε ο Αρχάγγελος να φυλάει και να προστατεύει όλο τον κόσμο!
