Γέρων Σταμάτης, πρώην ληστής 🕊🌿 στα Καρούλια του Αγίου Όρους

🕊

Ο ληστής αυτός, ο Σταμάτης, είχε μεγάλη δράση στα περίχωρα της Χαλκιδικής και κατά καιρούς φαίνεται πως έκανε ληστείες και μέσα στο Άγιον Όρος.

Μια μέρα αποφάσισε, με δυο παλληκάρια του, να ληστέψει ένα από τα κελλιά, που βρίσκεται σε κάπως μακρινή απόσταση από τις Καρυές
και είναι μεμονωμένο από τα άλλα γύρω κελλιά.
Το κελλί αυτό ανήκει σαν εξάρτημα στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορα και έχει εκκλησία έπ” ονόματι του Αγίου Γεωργίου του «Φανερωμένου»,
είναι πολύ παλιό και όπως μου διηγήθηκαν:
Ό σεβαστός Γέροντας μου Ιωακείμ Μοναχός και τελευταία με βεβαίωσαν και ή συνοδεία των αδελφών Δανιηλαίων, που και αυτοί είχαν ακούσει την υπόθεση αυτή από τους Γεροντάδες τους,
και εκείνοι από τον πάππου τους, Γέροντα Δανιήλ τον πρώτον,
ότι πριν από 200 χρόνια πήγε ό ληστής αυτός να ληστέψει το κελλί αυτό που είχε φήμη πως ήταν ένα από τα πιο πλούσια κελλιά των Καρυών.

 Όπως είναι γνωστό, στα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, όλα τα βουνά της Πατρίδας μας ήταν γεμάτα από ληστές και ληστοσυμμορίες.

Οι ληστές αυτοί κατασκόπευσαν και έμαθαν πως στο κελλί αυτό μένουν δύο γεροντάκια αδύνατα και έχουν χρήμα πολύ.
Τούτο παρακίνησε τους ληστές να κάνουν την επιχείρηση της ληστείας τους.

Τα μεσάνυχτα πήγαν στο κελλί αυτό, χτύπησαν την πόρτα.
Μια φωνή ακούστηκε από μέσα να ρωτάει ποιος είναι που κτυπά την πόρτα;
και τι θέλει τέτοια ώρα;
Οι ληστές δεν μίλησαν -παρά επέμεναν να χτυπούν την πόρτα και προστακτικά ο αρχηγός τους Σταμάτης είπε
: Ανοίχτε μας είμαστε ξένοι και θέλουμε να φιλοξενηθούμε.

Ένα παλληκάρι τους άνοιξε την πόρτα και τους ρώτησε τι θέλετε τέτοια ώρα;
Γιατί ήρθατε εδώ;
Αυτοί όπως ήταν αρματωμένοι είπανε θέλουμε τον Γέροντα, είναι ανάγκη, παραξενεύτηκαν όμως που είδαν πως στο κελλί αυτό υπάρχει και νέος,
διότι αυτοί γνώριζαν πως μόνο δύο γέροι άρρωστοι μένουν εκεί,
ο νέος που βρέθηκε;

Το παλληκάρι τους οδήγησε στον Ξενώνα, το λεγόμενο «Αρχονταρίκι» και τους είπε: «Καθίστε εκεί ώσπου να φωνάξω τον Γέροντα».

Οι ληστές κάθισαν και περίμεναν για νάρθει ο Γέροντας.
Πέρασε μια ώρα, πέρασαν δυο, μα ο Γέροντας δεν φαινόταν νάρθει,
ούτε άλλος κανείς, αλλά βασίλευε απόλυτη σιγή και ησυχία σ” όλο το σπίτι.
Τότε οι ληστές έχασαν την υπομονή τους και δοκίμασαν να σηκωθούν, για να ληστέψουν όπως αρχικά είχαν αποφασίσει και να πάρουν ότι πολύτιμο υπήρχε από χρήμα μέχρι κανδήλια ασημικά και ότι άλλο θα έβρισκαν,

αλλάδεν μπορούσαν να κουνηθούν ούτε δεξιά, ούτε αριστερά,
ούτε χέρια ούτε πόδια μπορούσαν να κουνήσουν και σαν να ήταν δεμένοι χεροπόδαρα,
δεν μπορούσαν καθόλου να σαλέψουν από τη θέση τους.

Άρχισαν τότε να φωνάζουν και να ζητούν βοήθεια, οι πάνοπλοι ληστές από τους αδύνατους και άρρωστους γεροντάδες.
Από τις φωνές τους ξύπνησαν τα γεροντάκια, πετάχτηκαν τρομαγμένα από τον ύπνο, έτρεξαν εκεί που ακούγονταν οι φωνές στο Αρχονταρίκι και τι να δούν!
Οι ληστές φαίνοταν μεν ελεύθεροι,
αλλά δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τις θέσεις τους.
Οι γέροντες τους ρώτησαν:
Ποιοι είσθε εσείς;
τι θέλετε εδώ;
Πως ήρθατε, πως μπήκατε μέσα στο σπίτι μας;
Ποιος σας άνοιξε την πόρτα και σας έβαλε μέσα;

Οι ληστές στην αρχή φώναζαν, απειλούσαν και έλεγαν
: «θα σας σφάξουμε σαν τα κατσίκια, μας κάματε μαγεία για να μη μπορούμε να κουνηθούμε,
λύστε μας αν θέλετε το καλό σας, γιατί μας δέσατε;
Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι, δεν ήρθαμε να σας κάνουμε κακό.

Τέλος, αφού κατάλαβαν πως ήταν πιο αδύνατοι από τα γεροντάκια και δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, άρχισαν με κλάματα να παρακαλούν για να τους λύσουν.

Οι γέροντες πάλι, με ήρεμο και ταπεινό τρόπο, τους ρώτησαν
: «Πως βρεθήκατε αδελφοί μέσα στο σπίτι μας;
Ποιος σας άνοιξε και τι θέλετε από μας;»

Οι ληστές απάντησαν κλαίγοντας, για το κακό που τους βρήκε, και είπαν, με παρακλητικό τώρα τρόπο
: «Γεροντάδες, ένα παλληκάρι μας άνοιξε την πόρτα, μας έβαλε εδώ να καθίσουμε και μας είπε να περιμένουμε ώσπου να έρθετε και εσείς».

Οι γέροντες κατάλαβαν πως κάποιο θαύμα πρέπει να έγινε,
τρέξανε στην εκκλησία, πήραν την εικόνα του Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και την έδειξαν στους ληστές.

Έντρομοι τότε εκείνοι, άμα είδαν την εικόνα, με ένα στόμα είπαν
: «Ναι, αυτός είναι που μας άνοιξε»
και αμέσως μετανοιωμένοι αναπήδησαν από τις θέσεις τους,
έπεσαν και προσκύνησαν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου
και με χαρά αναφώνησαν ότι αυτός είναι, που μας φανερώθηκε και τώρα μας λευτέρωσε από τα αόρατα δεσμά μας.

Μετανόησαν για τις πράξεις τους,
έκαμαν πολλά δώρα και εικόνα στο κελλί αυτό του Αγίου Γεωργίου
και από τότε πήρε το όνομα «Άγιος Γεώργιος ο Φανερωμένος».

Ο ληστής αυτός, μετά από το μεγάλο αυτό θαύμα που του συνέβη – και όπως με βεβαίωσε η Συνοδεία των Δανιηλαίων – μετανοιωμένος άφησε το επάγγελμα του ληστή
και πήγε στα Καρούλια.
Εκεί έχτισε μικρή ασκητική καλύβα και εκκλησάκι επ” ονόματι του Αγίου Γεωργίου. Έγινε Μοναχός με το όνομα Σταμάτης.
Λέγουν ότι αυτός είναι ο πρώτος που κατοίκησε στα Καρούλια.
Βρήκε τη γαλήνη στην έρημο αυτή,
βρήκε την ειρήνη της ψυχής του και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του με ειλικρινή μετάνοια και συντριβή,
εξομολογούμενος καθ” ήμερα τα αμαρτήματά του,
προχώρησε στην πνευματική ζωή τόσο, που καθώς έγραφε στον Γέροντα Δανιήλ τον Κατουνακιώτη, ο Λαυριώτης Μοναχός και μετέπειτα Μητροπολίτης Κορυτσάς και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευλόγιος Κουρίλας,
ότι βρήκε στα πρακτικά της Μεγίστης Λαύρας, να γράφουν
πως «ο Γέρων Σταμάτης, πρώην ληστής στα Καρούλια,
είχε τέλος οσιακό και ήταν άγιος Μοναχός».

ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΣΟΙ.!

agioritikesmnimes.pblogs.gr

Ξεκίνα να φυτεύεις νέους παραδείσους!

Ξεκίνα να φυτεύεις νέους παραδείσους!

Έλεγε ένας αγιορείτης, «όταν σου πετάει ο διάολος πέτρες, πάρε της και κτίσε εκκλησία» και ο Χριστιανόπουλος από άλλο μετερίζι αναφέρει, «έχτισα τον παράδεισο μου με τα υλικά της κόλασης σου..».

Θα έρθει η μέρα που θα ανακαλύψεις ότι ο προδότης κοιμόταν στην αγκαλιά σου. Θα έρθει η μέρα, που θα νιώσεις ότι σε εκμεταλλεύτηκαν και έπαιξαν με θράσος πάνω στα πιο παρθένα και αγνά όνειρα σου.
Ότι σε χρησιμοποίησαν για να πατήσουν στα πόδια τους και μόλις πάτησαν σε κλότσησαν με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Θα έρθει η μέρα που καλά θα καταλάβεις, ότι ήσουν η ανάγκη τους και όχι η αγάπη τους.
Η μοναξιά τότε θα θεριέψει, η θλίψη θα κυματίσει με άγριες διαθέσεις προς την στεριά σου. Μια ορφάνια θα τυλίξει ολάκερο το κορμί σου και τα μάτια σου θα δανειστούν στα πελάγη για να κυλήσει ολόκληρη η αλμύρα τους.
Όμως, στάσου. Στάσου και δες, ότι οι πέτρες που σου πέταξαν μπορούν να φτιάξουν νέα μονοπάτια.
Ότι στην κόλαση που σου χάρισαν μπορείς να κτίσεις νέους παραδείσους.
Τίποτε δεν τελείωσε όλα τώρα αρχίζουν.
Ποτέ μια ήττα δεν είναι το τέλος. Μπορεί να σημάνει μια πιο υψηλή αρχή. Το νέο πάντα σε περιμένει όσο εσύ θα επιμένεις να αλητεύεις στην χώρα των ονείρων….

Ο Θεός αγαπά τους ηττημένους που μυρίζουν ελπίδα.

π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου (π. Λύβιος

Η ομολογία ενός τοξικομανή!!!

 Περπατουσα στην παραλια της Θεσσαλονικης  απογευμα προς βραδυ, οταν ενας τοξικομανης με πλησιασε. Δε μου ζητησε λεφτα, αλλα με ρωτησε αν μπορουσα να του αγορασω μια ροκα (καλαμποκι) που εψηνε καποιος πιο κατω σε ενα μικρο παγκο που ειχε στησει.

Τον ρωτησα αν ηθελε και κατι αλλο. Μου ειπε οτι ηθελε να παω να του την αγορασω εγω επειδη χρωστουσε στον καλαμποκα και ισως να μη του εδινε! Πηγα και αφου του την εφερα, με ρωτησε αν μπορω να κατσω λιγο μαζι του η αν ντρεπομαι! Του απαντησα οτι θα ντραπω, αν δεν κατσω.

Τοτε μου ειπε το εξης εκπληκτικο!  ''Φιλε , μακρια απο το Χριστο ετσι καταντας!!! Ομως προσπαθω εδω και καιρο να κοψω τα ναρκωτικα για να μην Τον στεναχωρω!!!

Δεν ξερω αν θα τα καταφερω, αλλα επειδη μαλλον δε θα ζησω πολυ, θελω οταν θα παω μπροστα Του να εχω να του δειξω τον αγωνα μου μηπως και με λυπηθει!''

Ημασταν καπου κοντα στο υψος του Ι.Ναου Κυριλλου και Μεθοδιου. Μου λεει........ παω καθε πρωι απεναντι και με κοιτουν ολοι καλα καλα επειδη νομιζουν οτι θελω λεφτα. Ομως εγω πηγαινω μπροστα στην εικονα για να ζητησω βοηθεια να κοψω τα ναρκωτικα. Δεν αναβω κερι επειδη δεν εχω λεφτα να παρω!!!!! (ΦΙΛΟΤΙΜΟ).

Και καθε βραδυ παλι πηγαινω και λεω...........δεν τα καταφερα συγγνωμη! Ή λεω .......σημερα καπως το παλεψα ευχαριστω!!!Εζησα στα λογια αυτου του ανθρωπου στιγμες απο τα συναξαρια!!!

Του εδωσα κατι λεφτα και του ειπα απο αυριο να πηγαινει στην εκκλησια και να παιρνει κερι αλλα να προσευχεται και για τη δικια μου ψυχη. Με διαβεβαιωσε οτι τα λεφτα δε θα τα χαλασει και οτι θα τα δωσει ολα μαζεμενα εκει για να μην μπαινει στον πειρασμο και τα ξοδεψει, και καθε μερα θα παιρνει 2 κερια.

Του λεω με λενε Νικο. Μου ειπε οτι δεν ειναι δυσκολο να με θυμαται αφου κανεις δεν καθεται μαζι του και ετσι δεν εχει φιλους και γνωστους. Δε ρωτησα πολλα γι αυτον. Δεν ηθελα να νιωσει οτι παραβιαζω την παραξενη ζωη του με την αδιακρισια μου.

Την ωρα που εφευγα, μου ειπε οτι χαρηκε που εκατσα μαζι του και οτι του εκανε καλο η παρεα. Τωρα εσεις που διαβαζετε αυτο κειμενο καταλαβαινετε καλα ποιος απο τους δυο ωφεληθηκε!

Πριν τη συναντηση μου με αυτον τον ανθρωπο, ειχα σκεψεις οτι ολη μου η ζωη ειναι ενα ζορι και οτι ολο δυσκολιες αντιμετωπιζω. Πανω που πηγαινε να με παρει απο κατω, ηρθε στο δρομο μου αυτη η ψυχη.

Πως μετα να μην πω οτι Θεος μας αγαπαει? Πως? Πολυ μας αγαπαει............... Εν τω μεταξυ μαλλον απο σημερα και για λιγες τουλαχιστον μερες, ενας τοξικομανης προσευχεται και για μενα! Να δειτε που οι ανθρωποι του περιθωριου και οι ''τελειωμενοι'' θα μας σπρωξουν στον Παραδεισο! Ευχαριστω για ολα παραξενε φιλε !!!!!!!!!!!!!

Το Νερό Του Θεού και το νερό του διαβόλου.

~ Ένας ιερέας μετά την ακολουθία του Αγιασμού την ημέρα των Θεοφανείων, μοίραζε τον Μεγάλο Αγιασμό γεμίζοντας τα μπουκάλια των ενοριτών.

Μία κυρία τον πλησιάζει και του δίνει ένα όμορφο μπουκάλι. Μόλις ο ιερέας έβαλε μέσα αγιασμό, το μπουκάλι αμέσως έσπασε και έγινε θρύψαλα.

Σαστισμένος ο ιερέας ρώτησε:

-Κυρία μου τι συμβαίνει με αυτό το μπουκάλι; Τι είχε προηγουμένως μέσα;

Εκείνη κατέβασε ντροπιασμένη το κεφάλι της και του είπε:

-Πάτερ συμπαθούσα ένα παλληκάρι. Και ήθελα να το παντρέψω με την κόρη μου. Για να το πετύχω πήγα σε μια μάγισσα και πήρα το «νερό της αγάπης», όπως μου είπε.

Φοβόμουνα όμως να το δώσω στην κόρη μου να το πιεί. Και σκέφθηκα να το ανακατέψβ με αγιασμό…:

Της λέει ο παπάς:

-Το βλέπεις; Δεν χωρούν σε ένα μπουκάλι το νερό του Θεού και το νερό του διαβόλου. Γι΄αυτό έγινε το μπουκάλι σου κομμάτια. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Ό,τι θέλουμε πρέπει να το ζητάμε μόνο από τον Θεό-Πατέρα και εκείνος αν είναι για το καλό μας μας το δίνει.

ΠΗΓΗ. Άνθη Αγίας Ρωσίας-Μανώλη Μελινού, Διασκευή κειμένου: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου.

07/01/2020 Βίος Αγίου Ιωάννου Προδρόμου

Ημερομηνία εορτής:  07/01/2020 Σύναξη του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστού
Τύπος εορτής:  Σταθερή.
Εορτάζει στις 7 Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ιωαννης Προδρομος Και Βαπτιστης (συναξη)

Ἐμὴ σε γλῶσσα Κήρυξ πῶς ἂν αἰνέσῃ,
Ὃν γλῶσσα Χριστοῦ γηγενῶν μείζω λέγει;
Μνήμη ἐβδομάτη Προδρόμου λάχεν αἰδοίοιο.

Βιογραφία
Την επομένη ημέρα των Θεοφανίων καθιερώθηκε να εορτάζουμε, τη μνήμη του πανίερου προφήτη Ιωάννη Προδρόμου. Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε «τα πλήθη». Κατακεραύνωνε και χτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, που κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, η διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών», προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Όταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Η αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ' έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Η γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το γεγονός της μεταφοράς στην Κωνσταντινούπολη της τιμίας Χειρός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που έγινε κατά τον ακόλουθο τρόπο: Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς πήγε στην πόλη Σεβαστή, όπου τάφηκε ο Πρόδρομος, παρέλαβε από τον τάφο του το δεξί του χέρι, το μετέφερε στην Αντιόχεια, όπου χάριτι Θεού επιτελούσε πολλά θαύματα. Από την Αντιόχεια, το Ιερό χέρι, μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957, από τον διάκονο Ιώβ. Εκεί ο φιλόχριστος αυτοκράτορας, αφού την ασπάστηκε με πολύ σεβασμό, την τοποθέτησε στα βασιλικά ανάκτορα. Η σύναξη των πιστών, σε ανάμνηση του γεγονότος της μετακομιδής της τιμίας Χείρας του Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στην περιοχή του Φορακίου (ή Σφωρακίου).

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το Θαύμα του Προδρόμου στη Χίο κατά των Αγαρηνών.

06/01/2020 Φωτογραφικό υλικό από την σημερινή ημέρα των Θεοφανίων. Θεία Λειτουργία και Αγιασμός των υδάτων. Καλή φώτιση!!!!

Πηγή

Ερμηνεία της εικόνας της Βάπτισης του Κυρίου

Στο κέντρο της εικόνας ζωγραφίζεται ο Ιορδάνης ποταμός με γρήγορο ρεύμα και από τις δύο μεριές του πανύψηλοι βράχοι. Τα νερά φαίνονται σαν να μην αγγίζουν το σώμα του Χριστού.

Στο κέντρο της εικόνας πάλι αλλά ψηλά υπάρχει το ημικύκλιο που συμβολίζει τους ουρανούς. Πολλές φορές υπάρχει το χέρι του Θεού – Πατέρα που ευλογεί. Από το ημικύκλιο ξεκινάνε φωτεινές ακτίνες που πάνε προς το μέρος του Χριστού.

Ο Χριστός βρίσκεται μέσα στον ποταμό γυμνός, όπως ο Αδάμ, και έτσι αποδίδει στην ανθρωπότητα το ένδοξο παραδεισιακό ένδυμα. Ο Χριστός ευλογεί με το ένα η με τα δύο χέρια το νερό. Κάτω από τα πόδια του βρίσκονται οι δράκοντες τους οποίους πατά.

Μέσα στις ακτίνες διακρίνεται το περιστέρι, Άγιο Πνεύμα, και έτσι στην εικόνα υπάρχει ολόκληρη η Άγια Τριάδα.

Στη μία άκρη βρίσκεται ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σε ευλαβική στάση και έχει το ένα του χέρι πάνω στο κεφάλι του Χριστού και το άλλο σε στάση δεήσεως. Πίσω από τον Ιωάννη βρίσκεται μια αξίνα ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου.

Απέναντι από τον Ιωάννη υπάρχουν δύο ή τρεις άγγελοι σε στάση ευλάβειας, έτοιμοι να δεχτούν τον Κύριο, κρατώντας πανιά.

Πηγή: Κοίμηση Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού

Διαφορά Μεγάλου και Μικρού Αγιασμού

Ο Μέγας Αγιασμός είναι άλλης αγιαστικής δυνάμεως
από τον Μικρό Αγιασμό κάθε μηνός
του π. Βασιλείου Βολουδάκη

Επανερχόμεθα στο θέμα γιατί συστηματικά τα τελευταία χρόνια, κάποιοι Επίσκοποι και αγαπητοί συμπρεσβύτεροι παρασύρονται από κενοφανείς απόψεις και διδάσκουν τους πιστούς ότι ο Μέγας Αγιασμός της Παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι της αυτής αγιαστικής δυνάμεως με τον αγιασμό που τελειται κάθε μήνα και σε κάθε περίσταση, γνωστό ως Μικρό Αγιασμό.
Οι Κληρικοί αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Μέγας Αγιασμός διαφέρει διότι έχει Αγιαστική Ευχή με διπλή επίκληση της Θείας Χάριτος, ομοία με του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, ενώ ο αγιασμός κάθε μηνός δεν έχει αγιαστική του ύδατος ευχή αλλά μόνο την κατάδυση του Σταυρού, η δε ευχή που τίθεται σε μερικα Ευχολόγια είναι μεταγενεστέρα και προσετέθη από αμαθείς περί τα πνευματικα λογίους. Ας μας απαντήσουν στο ερώτημα: Σε περίπτωση κλινικού Βαπτίσματος θα χρησιμοποιήσουν Μέγα ή Μικρό Αγιασμό;
Παραθέτουμε στη συνέχεια το σχετικό άρθρο που δημοσιεύσαμε το έτος 2004, με τις θεολογικές θέσεις που παρελάβαμε από την Θεολογία της Εκκλησίας μας, τις οποίες και μας εβεβαίωσαν οι σύγχρονοι Γέροντες, οι μεταλαμπαδευταί του Ορθοδόξου βιώματος, τους οποίους, χάριτι Θεού, εγνωρίσαμε.:
Στις 5 Ιανουαρίου, τελείται στους Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς η Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού και εν συνεχεία οι ιερείς θα αγιάσουν τα σπίτια όσων χριστιανών το επιθυμούν και το ζητήσουν.
Η ίδια Ακολουθία θα τελεσθεί και αύριο, εορτή των Θεοφανείων, κατά την οποία εορτή πανηγυρίζουμε με το γεγονός της Φανερώσεως επί της γης του Χριστού ως Μονογενούς Υιού και λόγου του Θεού Πατρός. Ταυτοχρόνως εορτάζουμε και τη φανέρωση της Αγίας Τριάδας, καθ’ ότι, όπως ψάλλει η Εκκλησία μας «Τριάδος η φανέρωσις εν Ιορδάνη γέγονεν».
Ο αγιασμός και των δύο ημερών, 5ης και 6ης Ιανουαρίου, είναι ίδιος. Δηλαδή έχει την ίδια αγιαστική δύναμη.
Μερικοί, όμως, παρασυρόμενοι από το γεγονός ότι την παραμονή των Θεοφανείων παραλείπεται η ανάγνωση της πρώτης μεγάλης Ευχής ισχυρίζονται ότι, ένεκα αυτής της ελλείψεως, ο αγιασμός της 6ης Ιανουαρίου είναι μεγαλυτέρας αγιαστικής χάριτος. Οι υποστηρικτές αυτής της απόψεως δεν έχουν δίκιο, διότι η παραλειπομένη ευχή δεν είναι αγιαστική αλλά κηρυκτική. Αναλύει θεολογικά το νόημα της εορτής χωρίς, όμως, να περιέχει επίκληση της αγιαστικής Θ. Χάριτος.
Πραγματική διαφορά αγιαστικής δυνάμεως υπάρχει μεταξύ του Μεγάλου Αγιασμού και του Μικρού αγιασμού που τελείται στην αρχή κάθε μηνός.
Η διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού δεν είναι ποιοτική αλλά ποσοτική. Δεν διαφέρει η ποιότητα της Θ. Χάριτος, η Οποία είναι η αυτή πάντοτε αλλά διαφέρει η ποσότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιερωσύνη. Και οι τρεις βαθμοί της, Επίσκοπος, Πρεσβύτερος, Διάκονος έχουν λάβει την ίδια ποιότητα Θ. Χάριτος αλλά όχι την ίδια ποσότητα και γι’ αυτό υπάρχει διαφορά στην ενέργεια των τριών βαθμίδων της Ιερωσύνης.
Ο Μέγας Αγιασμός είναι το σπουδαιότερο φάρμακο της Εκκλησίας μας μετά τη Θ. Κοινωνία και γι’ αυτό μεταλαμβάνουμε του αγιασμού πριν να λάβουμε το αντίδωρο, ενώ, αντιθέτως, ο μικρός Αγιασμός, ως τέταρτος κατά σειράν δυνάμεως, λαμβάνεται μετά το αντίδωρο. Μέγα Αγιασμό λαμβάνουν και όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις και την ανάλογη προετοιμασία για τη Θ. Μετάληψη.
Ο Μέγας Αγιασμός συνδέεται άμεσα με το μυστήριο της Μετανοίας και την Εξομολόγηση, καθ’ ότι η αρχή του ανάγεται στο βάπτισμα μετανοίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, το οποίο ενεργοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε με την Παρουσία και την Βάπτιση του Κυρίου μας στον Ιορδάνη ποταμό.
Η σύνδεση του Μ. Αγιασμού με το μυστήριο της Μετανοίας επιτάσσει να προηγείται της μεταλήψεως του Μέγας. Αγιασμού νηστεία άνευ ελαίου, δεδομένου ότι η νηστεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μετάνοια. Η ανέλαιος νηστεία για την μετάληψη του Μ. Αγιασμού τηρείται πάντοτε και όχι μόνο κατά την παραμονή των Θεοφανείων, εφ’ όσον μετάληψη Μεγάλου Αγιασμού γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Μερικοί επιμένουν να πιουν Μ. Αγιασμό την παραμονή των Θεοφανείων, χωρίς να έχουν νηστέψει το λάδι, συνεπικουρούμενοι και από κάποιους ιερείς που τους εξοπλίζουν με το τάχα… ακαταμάχητο επιχείρημα: «Μα, γιατί να χρειάζεται να νηστέψουμε το λάδι για να πιούμε Μ. Αγιασμό, αφού με αυτόν ραντίζουμε τους τοίχους και τον χύνουμε στο έδαφος;».
Οι άνθρωποι που προτάσσουν αυτό το επιχείρημα πρέπει να γνωρίζουν ότι μόνο δύο ημέρες (5 και 6 Ιανουαρίου) το χρόνο ο Μέγας Αγιασμός ρίπτεται στο έδαφος και ραντίζεται και αυτό, για να αγιασθεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε και κινούμεθα εμείς οι άνθρωποι. Το πάτωμα και τα πλακάκια δεν μπορούν να νηστέψουν! Οι πιστοί, όμως, μπορούμε και πρέπει να νηστέψουμε, γιατί, όπως προείπαμε, ο Μέγας Αγιασμός συνδέεται με το μυστήριο της Μετανοίας.
Εξαίρεση στην ανέλαιο νηστεία γίνεται αν συμπέσει η παραμονή των Θεοφανείων, ημέρα Σάββατο ή Κυριακή, οπότε γίνεται κατάλυση ελαίου, διότι ποτέ δεν νηστεύουμε το λάδι, τα Σάββατα και τις Κυριακές παρεκτός μόνο το Μέγα Σάββατο.
Οι αγιαστικές Ευχές καθιστούν το νερό του Μ. Αγιασμού ισοδύναμο με το νερό της βαπτίσεως και γι’ αυτό ο Μ. Αγιασμός χρησιμοποιείται για την βάπτιση βρεφών, που είναι ετοιμοθάνατα, ή βαρειά άρρωστα προς συντόμευση της Ακολουθίας της Βαπτίσεως. Επίσης, εάν τελεσθεί βάπτιση την ημέρα των Θεοφανείων χρησιμοποιείται στην κολυμβήθρα Μέγας Αγιασμός, χωρίς να αναγνωσθεί η Ευχή του Αγιασμού του ύδατος αλλά μόνο τα λόγια, που αφορούν στον βαπτιζόμενο. Η Ακολουθία του Μικρού Αγιασμού (που τελείται κάθε μήνα) δεν περιέχει αγιαστική Ευχή, δηλαδή επίκληση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος αλλά ο αγιασμός του ύδατος γίνεται μόνο με την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού. Επίσης, ο Μικρός Αγιασμός ρίπτεται και ραντίζεται στο έδαφος καθ’ όλο το έτος εν αντιθέσει με τον Μεγάλο Αγιασμό, ο οποίος, όπως μαρτυρείται στους χειρογράφους κώδικες «ου ρίπτεται το σύνολον» (κωδ. 979 του Σινά) κατά τις λοιπές ημέρες, πλην των ημερών της παραμονής και της εορτής των Θεοφανείων.
Ο Μέγας Αγιασμός φυλάσσεται καθ’ όλο το έτος στο Ιερό Βήμα του Ναού και χρησιμοποιείται από τους Ιερείς στις περιπτώσεις, που προαναφέραμε αλλά και σε άλλες περιστάσεις. Συνεπώς δεν συντρέχει λόγος να φυλάσσεται και στα σπίτια των χριστιανών, δεδομένου ότι για να διατηρηθεί στο σπίτι πρέπει να επικρατούν σ’ αυτό πνευματικές συνθήκες. Εξ άλλου η Εκκλησία μας είναι το «ταμείον της Θ. Χάριτος» και φυσικά δεν θα αρνηθεί ποτέ να μας χορηγήσει τον Μεγάλο Αγιασμό, όταν η περίσταση το καλέσει και ο Πνευματικός κρίνει ότι θα αποβεί «προς ωφέλειαν επιτήδειος».

Ανακοίνωση για την ημέρα των Θεοφανίων

Αύριο 06/01/2020 ανήμερα των Θεοφανίων θα τελεστεί θεία Λειτουργία και Μέγας Αγιασμός των υδάτων.

06:30 π. μ  έναρξη Ορθρου και ακολούθως Θείας Λειτουργίας και Μεγάλου Αγιασμού.

Κατόπιν 11:00 π. μ  θα ακολουθήσει Αγιασμός των υδάτων και κατάδυση του Τιμίου Σταυρού εφόσον το επιτρέψουν οι καιρικές συνθήκες.
Καλή φώτιση!!!

Φωτογραφίες από την Θεία Λειτουργία Παραμονή Θεοφανίων 05/01/2020 Ιερα Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκαραμαγκά.