Να αγιάζουμε τα σπίτια μας και να καταστρέφουμε τις οικογένειές μας.
Να χτίζουμε εκκλησίες και να ζούμε σε πορνεία.
Να φτιάχνουμε εικόνες και να παραμένουμε κουφοί στην ατυχία κάποιου άλλου.
Να πηγαίνουμε στους ναούς και να τυραννάμε το σπίτι μας.
Πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτό; Υπάρχει διέξοδος;
Φυσικά!
Είναι καιρός να σταματήσουμε να ζούμε "σύμφωνα με τη συνείδηση", πρέπει να αρχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, γιατί αποδείχθηκε ότι η συνείδησή μας είναι τελείως αδύνατη για να βασιστούμε...».
🌹Ιερό Σαρανταλείτουργο.
Από 15 Νοεμβρίου έως και τις 24 Δεκεμβρίου θα τελείται καθημερινά στην Ιερά μας Μονή Ιερό Σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων, προς πνευματική στήριξη και αγώνα.
🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹
▪️🌙 Πέμπτη 3 Νοεμβρίου
Παραμονή της εορτής του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη του εν Δράμα (✝️1959) και του Αγίου Ιωάννου του Βατάτζη του βασιλέως και ελεήμονος.
Βραδινή Θεία Λειτουργία μετ' Εσπερινού και Όρθρου ώρα 20:00 μ.μ
▪️🌙 Δευτέρα 7 Νοεμβρίου
Παραμονή της Συνάξεως των αρχιστρατήγων Μιχαήλ, Γαβριήλ και πασών των επουρανίων ασωμάτων δυνάμεων
Βραδινή Θεία Λειτουργία μετ Εσπερινού και Ορθρου ώρα 20:00 μ.μ
▪️🌙 Τρίτη 8 Νοεμβρίου
Παραμονή της εορτής του Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού (✝️1920).
Βραδινή Θεία Λειτουργία μετ Εσπερινού και Ορθρου ώρα 20:00 μ.μ
▪️🌙 Πέμπτη 10 Νοεμβρίου
Παραμονή των Αγίων Μαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου.
Βραδινή Θεία Λειτουργία μετ Εσπερινού και Ορθρου ώρα 20:00 μ.μ
🔸🔸🔸
✨Από την Τρίτη 15 Νοεμβρίου έως και το Σάββατο 24 Δεκεμβρίου θα τελείται στην Ιερά μας Μονή Ιερό Σαρανταλείτουργο με καθημερινές Θείες Λειτουργίες.
```Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες,
τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.```
Ο κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από νεαρή ηλικία.
Συγκλονιστικές αποκαλύψεις από την θητεία του Αγίου Γέροντα Παΐσιου στο Στρατό την περίοδο του ’40, αλλά κυρίως για τις προφητείες που έκανε, τις προβλέψεις, τη θέληση και τον ιδιαίτερο ζήλο που έχει για την πατρίδα έκανε ο Βασίλειος Μπαλάσκας που πολέμησε ως διμοιρίτης στο πλευρό του.
Ο κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από νεαρή ηλικία.
Το πρώτο πράγμα που έκανε και κέντρισε το ενδιαφέρον του συστρατιώτη του, αλλά και όλων των άλλων στρατιωτών ήταν να προβλέψει την απώλεια ενός στρατιώτη πυροβολητή.
Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του ο Βασίλειος Μπαλάσκας επρόκειτο να προωθήσουν στο μέτωπο δύο από τα τέσσερα πυροβόλα που είχαν (τα άλλα δύο θα τα κρατούσαν τα μετόπισθεν) για να αποκρούσουν τους Γερμανούς.
Τότε τον πλησίασε ο στρατιώτης πυροβολητής και του είπε να μην πάει εκείνος μπροστά, αλλά να μείνει πίσω.
Ο διμοιρίτης του έκανε το χατίρι, αλλά τότε ήρθε η προφητεία του νεαρού ασυρματιστή: «Και εδώ να τον αφήσεις θα σκοτωθεί», είπε ο Άγιος Παΐσιος στον κ. Μπαλάσκα. Και όντως έτσι έγινε. «Όταν επιστρέψαμε, αφού δεν καταφέραμε να πάρουμε το ύψωμα, μάθαμε πώς όντως ο πυροβολητής είχε σκοτωθεί», είπε ο κ. Μπαλάσκας.
Στη συνέχεια εξιστορεί μία άλλη περίπτωση που τον έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό, όπως και πολλούς ακόμη στρατιωτικής. «Πορευόμασταν προς μία περιοχή και δεχθήκαμε πυρά.
Τα γαϊδούρια τρόμαξαν και το ένα από αυτά παρέσυρε τον ασυρματιστή Παΐσιο σε γκρεμό βάθους τουλάχιστον 500 μέτρων. Τότε είπαμε πώς σκοτώθηκε και ο διοικητής μάλιστα θέλησε να βγάλει και σχετικό σήμα.
Μετά από κάποια ώρα εμφανίστηκε ο Παΐσιος χωρίς να έχει πάθει τίποτα και όταν τον ρωτήσαμε τι έγινε και πώς γλύτωσε, έδειξε προς τα πάνω και είπε ο Θεός». Εκεί, όπως λέει ο κ. Μπαλάσκας που ακόμη και σήμερα τον βλέπει στα όνειρα του τακτικά «καταλάβαμε πώς ο άνθρωπος αυτός είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».
Και αποδείχθηκε αυτό σε μία άλλη μάχη με τον εχθρό. «Τα διασταυρούμενα πυρά ήταν συνεχόμενα και κάποια στιγμή ένας στρατιώτης τραυματίσθηκε και ζητούσε βοήθεια. Δεν τολμούσε να μπεί κανείς στο σημείο. Το έκανε ο Παΐσιος. Εν μέσω πυροβολισμών πήγε πήρε τον στρατιώτη στην πλάτη και τον έφερε πίσω χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα», είπε ο κ. Μπαλάσκας.
Αποκάλυψε πώς ο ζήλος και η αγάπη του Γέροντα Αγίου Παϊσίου ήταν μεγάλη για την πατρίδα και είπε πώς απολύθηκε από τον Στρατό το 1950. Είχε ήδη κάνει πολλούς συστρατιώτες του να πιστέψουν στο Θεό, αλλά και να μάχονται για την πατρίδα με ακόμη μεγαλύτερο σθένος.
▪️🌞 Παρασκευή 28 Οκτωβρίου
Της Φωτοφόρου Σκέπης Της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας θα τελεστεί στην Ιερά μας Μονή
Πρωινή Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ώρα 7:00 π.μ
Κάποτε ήτανε ένας άπιστος που είχε μία γυναίκα πιστή. Η γυναίκα του μιλούσε για την πίστη, αλλά αυτός δεν την άκουγε. Μια μέρα κάνανε μερικές ελιές και δεν προλάβανε να τις μεταφέρουνε από το λιοστάσι στο σπίτι και τις άφησαν εκεί έξω.
Είπε ο σύζυγος:
– Μην τις αφήνουμε εδώ, θα μας τις κλέψουν.
– Θα τις φυλάξει ο Θεός, του είπε η γυναίκα του.
– Ποιός Θεός, εάν δεν τις φυλάξουμε εμείς; Ακούς εκεί… πιστεύεις σε Θεό.
– Θα μας τις φυλάξει ο Θεός, εφόσον δεν έχουμε να τις μεταφέρουμε…
Εν πάση περιπτώσει έμειναν οι ελιές εκεί και πάνε κάποιοι τη νύχτα και τις κλέβουνε τις ελιές. Που να σταθεί η κακομοίρα, η γυναικούλα αυτή, μπροστά στο θηρίο αυτό! Αυτός ήταν ένας αγροίκος και καταλαβαίνετε τι έγινε…
Στο σπίτι είχανε την εικόνα της Παναγίας μας, είχανε τον Άγιο Δημήτριο και τον Άγιο Νικόλαο. Σηκώνεται αυτός και πάει εκεί μπροστά στις εικόνες και λέει στον Άγιο Δημήτριο που ήταν καβάλα στο άλογο:
– Δεν μου λες, τί σε έχουμε εδώ πέρα στο σπίτι; Και τί λέει αυτή η γυναίκα, ότι φυλάττεις; Καλά αυτή είναι με παιδί στην αγκαλιά (εννοούσε την Παναγία), που να πάει και που να τους βρει; Αυτός είναι γεροντάκι (εννοούσε τον Άγιο Νικόλαο), που να πάει και που να τρέξει; Εσύ παλικάρι με άλογο, να τους αφήσεις να μας πάρουν τις ελιές; Θα πας να τις φέρεις, διαφορετικά θα στα κάψω αυτά…
Δεν πρόλαβε να τελειώσει αυτά τα λόγια τα απειλητικά προς τα εικονίσματα και ακούει έξω από το σπίτι να έρχονται ζώα. Τρία ζώα φορτωμένα με τις ελιές! Και να σου οι δύο που τις είχανε κλέψει. Και έρχονται και του λένε:
– Εκάναμε το λάθος, εκάναμε την αμαρτία και στις πήραμε. Ήταν όμως ανάγκη να στείλεις αυτό το νεαρό παλικάρι και να φάμε τόσο ξύλο; Τί τον έστειλες αυτόν τον στρατιωτικό;
Κόκκαλο αυτός! Εμείς τους Αγίους τους έχουμε απλώς να τους λιβανίζουμε ή να τους ανάβουμε κεριά ή τους έχουμε καντήλα, αλλά δεν τους πιστεύουμε, ότι είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να μας βοηθήσουν.
Άλλοι έχουν 200 Αγίους μέσα στο σπίτι και άμα συμβεί κάτι, τα χάνουν, ταράσσονται, αμέσως να καλέσουν το πρώτο βοηθειών και δεν γυρίζουν στις εικόνες να πούνε στους Αγίους:
– Ε, εδώ που είστε εσείς, βοηθάτε με…
Τους Αγίους στο σπίτι τους έχουμε για την ώρα αυτή, τη δύσκολη….
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)
Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε στην ζωή μας, είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό κι εκπληκτικό, για να πούμε έχω αιτία να είμαι χαρούμενος.
Όμως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Άδικα περιμένουμε.
Ούτε όλα τα προβλήματα μας θα λυθούν ούτε κάτι φοβερό θα γίνει. Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.
Μαθαίνουμε λοιπόν να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας την μεγάλη στιγμή και μεταμορφώνουμε με απλές κινήσεις και επιλογές την καθημερινότητα μας.
Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις και πίνεις.
Στο νερό που αγγίζει το δέρμα σου.
Στα πρώτα βήματα που ορίζουν την γή σου.
Στην προσευχή που θυμίζει την αιώνια καταγωγή σου.
Σε λόγια και σκέψεις ευχαριστίας για την ύπαρξη σου.
Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.
Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.
Στον περίπατο με έναν φίλο ή με το αγαπημένο σου ζωο.
Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά.
Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά.
Πάψε να τα αναβάλεις όλα για «μετά». Το «μετά» υπάρχει μόνο στον νου σου. Τώρα αποφάσισε να ζήσεις το δώρο της ύπαρξης. Είσελθε στο «παρόν» και ζήσε το ως αιωνιότητα.
Θα μου πεις «ναι αλλά τώρα δεν νιώθω καλά». Αλήθεια είναι, αλλά ακόμη κι εάν το παρόν σου δεν είναι το καλύτερο σήμερα είναι το μόνο πάνω στο οποίο μπορείς να κτίσεις ένα καλύτερο αύριο.
Ο άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης ακολούθησε κι αυτός από νεότητος τον Χριστό, και απέβη τόσο σημαντικός και τόσο σπουδαίος!
Είχε αγία ζωή, έκαμε πράξεις μεγάλες χριστιανικές, κι ομολόγησε στο τέλος και μαρτύρησε για το όνομα του Χριστού, και στην άλλη πλάση που επήγε δεν μας εγκατέλειψε. Είναι από κοντά μας και συνεχίζει με την αγάπη και τη φιλανθρωπία και τα θαύματά του να μας βοηθεί. Η πατρίδα μας σήμερα τον έχει μέγιστη ανάγκη. Ας παρακαλέσει τον Κύριο να βγάλει από μέσα μας κι απ' την πατρίδα μας κι απ' τον κόσμο όλο τα δαιμόνια, και να μας φέρει κοντά του, να καθόμαστε όλοι μαζί στον Χριστό μας με τον άγιο Δημήτριο και με όλους τους αγίους. Αμήν.
