Αναγνώσματα Κυριακής

 

Κυριακή, 11 Μαΐου 2025

† ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Μνεία τῆς τοῦ παραλύτου θεραπείας». Ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως (402), Μωκίου ἱερομάρτυρος (γ΄ αἰ.). Κυρίλλου (†869) καὶ Μεθοδίου (†855) τῶν ἰσαποστόλων καὶ φωτιστῶν τῶν Σλαύων. Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ, ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Βυζαντίου, πολιούχου Μυτιλήνης († 17 Φεβρ. 1795). Σύναξις πάντων τῶν ἐν Εὐβοίᾳ διαλαμψάντων ἁγίων.

Ἀπόστολος

🔹ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Θ´ 32 - 42

32 Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. 33 εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. 34 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. 35 καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. 36 Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. 37 ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. 38 ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. 39 ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ’ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. 40 ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. 41 δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. 42 γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ’ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.

Ευαγγέλιο

🔹ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ε´ 1 - 15

1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 6 τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

🔹Ερμηνεία Ευαγγελίου

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ε´ 1 - 15

1 Μετὰ ταῦτα ἦτο ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, πιθανώτατα ἡ ἑορτὴ τῶν Πουρίμ, ποὺ συνέπιπτεν ἕνα περίπου μῆνα πρὸ τοῦ Πάσχα. Καὶ κατὰ τὴν ἑορτὴν αὐτὴν ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. 2 Ὑπάρχει δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα πλησίον τῆς προβατικῆς πύλης τοῦ τείχους τῆς πόλεως κάποια λίμνη, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκολυμβοῦσαν, καὶ ἡ ὁποία εἶχεν ὡς πρόσθετον ὄνομα εἰς τὴν ἑβραϊκὴν γλῶσσαν Βηθεσδά. Εἶχε δὲ τριγύρω της ἡ κολυμβήθρα αὐτὴ πέντε θολωτὰ ὑπόστεγα. 3 Εἰς αὐτὰ τὰ θολωτὰ ὑπόστεγα εὑρίσκοντο ξαπλωμένοι πλῆθος πολὺ ἀρρώστων, τυφλῶν, κουτσῶν, ἀνθρώπων μὲ κάποιο μέλος πιασμένον καὶ ἀναίσθητον ἢ ἀτροφικόν, καὶ ὅλοι αὐτοὶ ἐπερίμεναν νὰ κινηθῇ τὸ νερὸ τῆς κολυμβήθρας. 4 Ἐπερίμεναν δὲ τὴν κίνησιν τοῦ νεροῦ, διότι ἄγγελος κατέβαινεν ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ ἐτάρασσε τὸ νερό. Ἐκεῖνος λοιπόν, ποὺ θὰ ἔμβαινε πρῶτος εἰς αὐτὴν μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ νεροῦ, ἐγίνετο ὑγιής, ἀπὸ ὁποιονδήποτε νόσημα καὶ ἂν κατείχετο. 5 Ὑπῆρχε δὲ ἐκεῖ μεταξὺ τοῦ πλήθους τῶν ἀσθενῶν καὶ κάποιος ἄνθρωπος, ποὺ ἦτο ἄρρωστος ἐπὶ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ χρόνια. 6 Αὐτὸν τὸν ἀσθενῆ ὅταν τὸν εἶδε ὁ Ἰησοῦς νὰ εἶναι ξαπλωμένος κάτω καὶ μὲ τὸ θεῖον του βλέμμα διέκρινεν, ὅτι ἀπὸ πολὺν καιρὸν εἶχε τὴν ἀσθένειάν του, εἶπε πρὸς αὐτόν· Θέλεις νὰ γίνης ὑγιής; Διὰ τῆς ἐρωτήσεως δὲ ταύτης ὁ Κύριος ἔδιδεν ἀφορμὴν εἰς τὸν παραλυτικὸν νὰ ζητήσῃ τὴν βοήθειάν του. 7 Πράγματι δὲ ὁ ἀσθενὴς ἀπεκρίθη εἰς αὐτόν· Κύριε, δὲν ἔχω ἄνθρωπον νὰ μὲ ρίψῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ἀμέσως ὅταν ταραχθῇ τὸ νερό. Ἐνῶ δὲ προσπαθῶ νὰ ἔλθω ἐγώ, προλαμβάνει ἄλλος καὶ καταβαίνει αὐτὸς προτήτερα ἀπὸ ἐμέ. 8 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεββάτι σου εἰς τὸν ὦμον σου καὶ περιπάτει. 9 Καὶ ἀμέσως ἔγινεν ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐπῆρε τὸ κρεββάτι του καὶ ἐπεριπάτει ἐλεύθερα. Ἦτο ὅμως Σάββατον κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν. 10 Ὡς ἐκ τούτου λοιπὸν ἔλεγαν οἱ πρόκριτοι Ἰουδαῖοι εἰς τὸν ἰατρευμένον· Σήμερον εἶναι Σάββατον· δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ σηκώσῃς καὶ νὰ μεταφέρῃς τὸ κρεββάτι. 11 Ἀπεκρίθη εἰς αὐτούς· Ἐκεῖνος, ποὺ μὲ ἔκαμεν ὑγιῆ διὰ θαύματος καὶ θείας δυνάμεως, αὐτός μου εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει. 12 Κατόπιν λοιπὸν τῆς ἀπαντήσεως αὐτῆς τὸν ἡρώτησαν ἐκεῖνοι· Ποῖος εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ ὁποῖος σοῦ εἶπε· Πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ περιπάτει; 13 Ὁ θεραπευθεὶς ὅμως παράλυτος δὲν ἤξευρε, ποῖος εἶναι· διότι ὁ Ἰησοῦς ἀπεμακρύνθη καὶ ἐξηφανίσθη. Ἦτο δὲ εὔκολον νὰ ἑξαφανισθῇ, διότι ὑπῆρχε πολὺς λαὸς εἰς τὸν τόπον, ποὺ ἔγινε τὸ θαῦμα. 14 Ὕστερα ἀπὸ κάμποσον καιρὸν ηὗρεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ τοῦ εἶπεν· Ἰδοὺ τώρα ἔχεις γίνει ὑγιῆς. Πρόσεξε λοιπὸν νὰ μὴ ἁμαρτάνῃς πλέον, διὰ νὰ μὴ σοῦ συμβῇ τίποτε χειρότερον ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν ποὺ εἶχες, καὶ ἡ ὁποία σοῦ συνέβη ἐξ ἁμαρτιῶν σου. Πρόσεξε μήπως καὶ εἰς συμφορὰν τοῦ σώματος χειροτέραν ἐμπέσῃς, συγχρόνως δὲ καὶ τὴν ψυχήν σου μετὰ τοῦ σώματος χάσῃς. 15 Ἔφυγε τότε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ἱερὸν καὶ ἀφοῦ συνήντησε τοὺς Ἰουδαίους ἀνήγγειλεν εἰς αὐτούς, ὅτι αὐτός, ποὺ μὲ ἔκαμεν ὑγιῆ, εἶναι ὁ Ἰησοῦς. 16 Καὶ δι’ αὐτὸ οἱ Ἰουδαῖοι κατεδίωκον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐζήτουν νὰ τὸν φονεύσουν, διότι ἔκανε τὰς θεραπείας αὐτὰς κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.

Λόγοι Αγίων

 

Στους πλησίον μας πρέπει να φερόμαστε με λεπτότητα, χωρίς ούτε με το βλέμμα μας να τους προσβάλλουμε. 

☦️Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Στους ανθρώπους που έχουν εγωισμό, πρέπει να προσέχουμε πως μιλάμε, γιατί δεν σηκώνουν, ούτε πείραγμα, ούτε υπόδειξη, ούτε επίπληξη. Απεναντίας, οι ταπεινοί τα σηκώνουν όλα. 

☦️Στάρετς Σεβαστιανός

Ως προς τον Θεό, ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει σωστά, ως προς τους ανθρώπους, να διάκειται με συμπάθεια και αγάπη και ως προς τον εαυτόν του, να φρονεί πάντοτε ταπεινά. 

☦️Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός

Το σταυρουδάκι

 

Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες μου.

– Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;

Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη.

Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.

☦ Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ☦

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος

 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος 

(εορτάζει 8 Μαΐου εκάστου έτους), 

είχε κάνει στη ζωή του, μόνο μία αμαρτία. 

Μετά την Ανάσταση του Χριστού οι Απόστολοι έβαλαν κλήρο, για που κάθε Απόστολος θα πήγαινε για να κάνει Ιεραποστολή. 

Στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ύστερα από κλήρο, του δόθηκε η Μικρά Ασία να κηρύξει τον Χριστιανισμό και σκέφτηκε αν θα μπορέσει να τα καταφέρει με εκείνους τους δύσκολους ανθρώπους, που υπήρχαν στην περιοχή εκείνη και άρχισε να γογγύζει. 

Έδειξε δηλ. ολιγοπιστία και για αυτήν του την αμαρτία, τιμωρήθηκε αυστηρά από τον Κύριο 

(τον είχε ενημερώσει ο Κύριος, ότι για αυτήν την συγκατάθεση του θα του έβαζε ένα αυστηρότατο επιτίμιο, χωρίς να του πει ποιό θα είναι). 

Έτσι μια μέρα επιβαίνοντας σε μια βάρκα, ναυάγησε και για 40 μέρες ο Άγιος πάλευε με τα κύματα. Την σαρακοστή μέρα, μισοποπεθαμένος βγήκε στην ακτή. 

Ο Άγιος Πρόχορος, ο υποτακτικός του, όταν τον εντόπισε στην ακτή, δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει. Τόσο πολύ αδυνάτισε και αλλοιώθηκε η φυσιογνωμία του, από αυτήν την ταλαιπωρία. Γι' αυτήν την συγκατάθεση που έκανε ο Άγιος τιμωρήθηκε τόσο αυστηρά και εμείς με τόσες αμαρτίες θέλουμε να περάσουμε τη ζωή αυτή χωρίς δοκιμασίες και θλίψεις; 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος θεωρείται ο πρύτανης όλων των μυστικών θεολόγων. 

Η φυσική μητέρα του ήταν η Αγία Σαλώμη, 

που ήταν κόρη του Αγίου Ιωσήφ του μνήστορα. Άρα ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι ανιψιός του Χριστού. 

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα +

Βάδιζε αγόγγυστα

 

Υπάρχουν διάφοροι σταυροί. Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων Ιεραρχών. Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον πιο βαρύ σταυρό.

Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ πιο ελαφρούς σταυρούς.

Μας στέλνει στην οδό της ζωής μας παρά πολλές θλίψεις και μας δίνει την εντολή να υπομένουμε ταπεινά τις συκοφαντίες, τις προσβολές και τις ύβρεις από τους ανθρώπους.

Να υπομένουμε, λοιπόν, τις θλίψεις που μπορεί να προκύψουν από την αποτυχημένη οικογενειακή ζωή ή από έναν αταίριαστο γάμο. Να υπομένουμε τη ζηλοτυπία στο γάμο. Μας δίνει την εντολή να υπομένουμε τις προσβολές και να μην αποδίδουμε προσβολή αντί προσβολής, να δείχνουμε εδώ υπομονή, επειδή αυτός είναι ο σταυρός μας.

Να τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό. Να σηκώσουμε τον σταυρό σημαίνει ήρεμα και με ευχαριστία να υπομένουμε όλα αυτά που μας στέλνει ο Θεός, τον πόνο και τις θλίψεις, τις ασθένειες και τις αδικίες.

Αυτό σημαίνει να βαδίζουμε αγόγγυστα την θλιμμένη οδό, με τη στενή πύλη, που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών. Σ’ αυτήν ακριβώς την οδό, πρέπει να ακολουθήσουμε τον Χριστό μας. Πρέπει να θυσιάσουμε τα πάθη, τις επιθυμίες και τα θελήματά μας στον Θεό και στους ανθρώπους. Και όπως ο Κύριος ανέβηκε στον φοβερό Σταυρό του Γολγοθά, έτσι και εμείς όταν σηκώνουμε τον Σταυρό μας, πρέπει να θυμόμαστε ότι ακολουθούμε την οδό της διακονίας του Θεού και των ανθρώπων και αυτή η οδός είναι η μόνη, που μας οδηγεί μέσω του Γολγοθά στην Ανάσταση.

Πηγη: Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.

Η εγχείρηση της Παναγίας

Κάποτε η Σοφία ασθένησε βαριά. Διπλώθηκε στην μέση από τον πόνο. 

   Στην αρχή δημιουργήθηκε ένα πρήξιμο, πού σιγά σιγά αυξανόταν. 

   Στην συνέχεια άνοιξε και έβγαινε δυσώδες υγρό, για αρκετές ημέρες. 

  Μερικοί μιλούν για περιτονίτιδα.   

  Άλλοι υποστηρίζουν ότι την έσχισε το σκληρό λάστιχο από την πρόχειρη φούστα πού φορούσε. 

   Όπως όμως φαίνεται από τις περιγραφές, όσων παρακολουθούσαν την υπόθεση, πρέπει να ήταν “περισκωληκοειδικό απόστημα”, σύμφωνα με την Ιατρική ορολογία.

Και αυτή η μακαριά στούπωνε στην πληγή πανιά και φυτίλια από τις κανδήλες. 

   Άρχισε να σαπίζει.

Η παπαδιά του παπα-Φώτη και 

 ο ίδιος την παρακαλούσαν να φωνάξουν γιατρό. 

   Μύριζε, αλλά δεν δεχόταν καμία βοήθεια ούτε περιποίηση. 

   « Θα ‘ρθει η Παναγία να με πάρει τον πόνο. 

   Μου το υποσχέθηκε»,έλεγε, όπως θυμάται άλλο πρόσωπο, από διήγηση της ίδιας της Σοφίας. 

   Ο π. Παναγιώτης Π., εφημέριος σήμερα στην Καστοριά, μας διηγήθηκε όσα έμαθε από τον γαμπρό του Άγγελο Ρ. από το Αμύνταιο.

Ο ίδιος ο κ. Αγγελος θυμάται με μεγάλη ακρίβεια το γεγονός :

 « Το 1967, Σεπτέμβριο μήνα, είχαμε πάει κατασκήνωση με τους προσκόπους Αμυνταίου στην Παναγία. 

   Στήσαμε τις σκηνές έξω από το μοναστήρι, στο αλώνι, και συχνά κατεβαίναμε μέσα στην εκκλησία.

   Ήταν η ήμερα της εορτής, 

 8 Σεπτεμβρίου. 

   Έπιασε ένας καιρός, καταρρακτώδης βροχή, και αναγκαστήκαμε να μαζέψουμε 

 τα πράγματα από την κατασκήνωση και να ρθούμε μέσα στην αυλή του μοναστηρίου. 

   Τακτοποιηθήκαμε και μαζευτήκαμε στην τραπεζαρία.   

   Εκεί ακούγαμε ένα παραπονιάρικο βογγητό να βγαίνει από το τρίτο τζάκι. 

   Πλησιάζουμε και βλέπουμε ένα μαύρο κουβάρι, από οπού ακουγόταν τα βογγητά. 

   Αναγνωρίσαμε πώς ήταν η Σοφία, πού πονούσε πολύ. 

   Ήταν και ένας λαϊκός, από το Βαρυκό, στο μοναστήρι. 

   Του αναφέραμε το γεγονός και εκείνος είπε :

- Έχει ζόρια η γριά.

Η Σοφία σαν να παραμιλούσε, ένα κουφό, πονεμένο παραμιλητό. 

   Ανάμεσα στις λέξεις πού δεν καταλάβαινες, έλεγε συνέχεια :

-Η Παναγία, η Παναγία …

Τελικά οι μεγαλύτεροι την σήκωσαν προσεκτικά και την ξάπλωσαν επάνω στο τραπέζι. 

   Ο Γιώργος, ένας από τους βαθμοφόρους, ήταν πρωτοετής στην Ιατρική, ο πατέρας του ήταν διοικητής τότε στα Τ.Ε.Α. Αμυνταίου. 

   Αυτός την κοίταξε και την εξέτασε. 

   Ήταν και ο Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, ορθοπεδικός γιατρός σήμερα στην Φλώρινα, και ο φίλος μου ο Αναστάσιος Αθανασίου, πού συγχωρέθηκε πρόσφατα(ταγματάρχης).

Η δυσωδία ήταν μεγάλη και η πληγή ήθελε άμεση χειρουργική επέμβαση.

Όλη νύχτα η Σοφία βογγούσε. 

Την άλλη μέρα, δυό-τρεις πρόσκοποι ξυπνήσαμε πολύ πρωΐ. 

   Βγήκαμε στην αυλή και ο γέρος υπάλληλος μας καλημέρισε.    

   Έχουμε θαύμα σήμερα, πρόσθεσε. 

   Η Σοφία πήγε στην βρύση και έριχνε απάνω της νερό. 

   Την πλησιάσαμε και τα παιδιά της σήκωσαν το ρούχο. 

   Είδαμε όλοι, με τα μάτια μας, μια φρεσκοκλεισμένη ουλή, από το στήθος μέχρι κάτω, 

 στην σκωληκοειδίτιδα.

Καθίσαμε και άλλες ημέρες στο μοναστήρι. 

   Την βλέπαμε να γυρίζει στην αυλή και να διηγείται το θαύμα.    

   Δεν φαινόταν να δυσκολεύεται, σαν εγχειρισμένη. 

   Ήταν θαύμα, βλέπεις !

   Σε άλλους έδειχνε και την πληγή, με ολοφάνερη χαρά !

Ύστερα, είχε μία παράξενη μυρωδιά η Σοφία. 

  Όχι σαν γυναίκα ή σαν γριά, αλλά όπως μυρίζει η εκκλησία.   

   Κάτι ανάμεσα από μελισσοκέρι, λάδι και θυμίαμα.

Πέρασαν τριάντα χρόνια και σαν να την βλέπω μπροστά μου. 

 Σαν να ήταν χθες.

Σε λεωφορείο με ευλαβείς από την Αθήνα, διηγείται η ίδια το απίστευτο γεγονός, όπως σώζεται σε μαγνητοταινία: 

« Ήρθε η Παναγία, με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και τον Άγιο Γεώργιο, ήταν και άλλοι άγιοι !   

   Είπε ο αρχάγγελος, θα σε κόψουμε τώρα. 

   Εγώ είπα, είμαι αμαρτωλή, 

   να εξομολογηθώ, 

   να κοινωνήσω και να με κόψεις.

   Δεν θα πεθάνεις, είπε,  

   εγχείρηση θα σε κάνουμε, 

   είπε και με άνοιξε.»

Τα διηγούνταν αθώα και απλοϊκά, σαν να έγινε το πιο φυσικό πράγμα. 

   Και σήκωνε χωρίς καμία ντροπή την μπλούζα ή το φόρεμα της, 

  για να δείξει την τομή πού έκλεισε μόνη της. 

   Περίμενε την επέμβαση της Παναγίας, όπως της το υποσχέθηκε η ίδια. 

   Και το θαύμα έγινε. 

Αμφιβολία στα λόγια της Σοφίας δεν χωρούσε καμία απολύτως.

Η κ. Κίτσα Κ., μία από τις πιο πιστές της μαθήτριες θυμάται και συμπληρώνει το γεγονός :

« Ο αρχάγγελος Γαβριήλ την έσκισε με το σπαθί, και βγήκε μεγάλη βρωμιά-έβγαλαν οι άγιοι τα σπλάχνα έξω και τα ακούμπησαν δίπλα, σε ένα κάθισμα, επάνω στην ποδιά της. Ο Αρχάγγελος καθάρισε πολύ προσεκτικά την πληγή, με τις υποδείξεις της Παναγίας.»

Η κ. Βασιλική Κ. προσθέτει ότι στην συνέχεια η Παναγία έβαλε στο στόμα της Σοφίας ένα άσπρο μικρό χαπάκι, 

 όπως το ανέφερε η ίδια και σε πολλούς άλλους. 

 Το πρωΐ είχε θεραπευτεί τελείως !

Σε άλλη μαθήτρια της ή Σοφία είπε πώς ήταν μαζί και η Αγία Κυριακή με την Αγία Παρασκευή, και πώς το σπαθί του Αρχαγγέλου ήταν ξύλινο.

Η Σοφία ήταν τότε 84 ετών.

Ήρθαν τρεις χειρούργοι από την Αθήνα και γιατροί από την Κοζάνη και έλεγξαν την πληγή, οπού φαινόταν καθαρά η τομή πού είχε κλείσει, 

 ακριβώς 

 σαν χειρουργική επέμβαση !

✝️Οσία Σοφία 

ή έν Κλεισούρα ασκήσασα

"Χριστῷ τὼ Θεῶ παραθώμεθα"

 

«Ὅλα τὰ προβλήματά μας, τὰ ὑλικά, τὰ σωματικά, τὰ πάντα νὰ τὰ ἀναθέτουμε στὸν Θεό. Λέμε στὴν Θεία Λειτουργία "καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τὼ Θεῶ παραθώμεθα". Ὅλη τὴν ζωὴ μας σέ Ἐσένα, Κύριε, ἀφήνουμε. Ὅ,τι θέλεις Ἐσὺ· "γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς". Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ ὅλα τὰ κάνει προσευχή. Καὶ τὴν δυσκολία καὶ τὴν θλίψη, τὶς κάνει προσευχή. Ἡ προσευχὴ ὠφελεῖ σὲ ὅλα, καὶ στὰ πιὸ ἁπλᾶ».

✝️Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Μη φοβού

 Χριστός ανέστη αληθώς!

“Εάν μετρήσουμε σε ολόκληρη την Αγία Γραφή ποια εντολή συναντάμε γραμμένη περισσότερες φορές από τις άλλες, η απάντηση μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε.

Δεν είναι ούτε η εντολή «Μη κλέψεις» ούτε η «Μη φονεύσεις».

Η πιο συχνά επαναλαμβανόμενη εντολή είναι: «Μη φοβού». Μην φοβάσαι!

Ξέρετε πόσες φορές είναι γραμμένη; 365 φορές, μία για κάθε ημέρα του χρόνου!

Ξεκίνα την ημέρα σου με προσευχή και ανάθεσε την ολόκληρη στα χέρια του Δημιουργού σου. Και όταν η μέρα τελειώσει, πες: «Άντεξα σήμερα; Αύριο έχει ο Θεός!».

Κάθε ημέρα, εσύ θα προσπαθείς να κάνεις το ανθρωπίνως δυνατό, χωρίς ανασφάλεια και άγχος. Και πάνω απ’ όλα, ακολούθησε αυτήν την εντολή:

«Πίστευε και μη φοβού».”

✝️Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Η τόλμη των Μυροφόρων

 Κι έγιναν οι τολμηρές Μυροφόρες, τα δοχεία της μεγάλης αγάπης, έγιναν οι Απόστολοι των Αποστολών και οι Ευαγγελίστριες γυναίκες. 

Και η γενναιότητα και η τόλμη του Ιωσήφ, αλλά κι η μεγάλη αγάπη των Μυροφόρων μας διδάσκουν ένα πράγμα•  να είμεθα τολμηροί στα μεγάλα και υψηλά και να τα κάνουμε με αγάπη και θυσία.

 Και τότε θα πετυχαίνουμε. Και περισσότερο θα κερδίζομε τη Θεία Βασιλεία.

   ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ!

✝️Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη✝️