Ψωμάκι και κρασάκι;;

 Και όσο οι γνωστοί κάποιοι λυσσομανούν κατά της Θείας Κοινωνίας, τόσο θα βροντοφωνάζουμε για το θαύμα που ζούμε κάθε φορά που μετέχουμε στην αναίμακτη Θυσία! 

ΨΩΜΑΚΙ ΚΑΙ ΚΡΑΣΑΚΙ...

Προσπαθώντας να ξεφύγω από τα αδιέξοδα στα οποία έφτασα μετά από πέντε χρόνια διαλογισμού, από προτροπή φίλου αποφάσισα να γίνω Πεντηκοστιανός.

Βαπτίστηκα στις αλάνες της Νέας Ηρακλείτσας Καβάλας από

κάποιον καθηγητή πανεπιστημίου.

Έμεινα κοντά τους πέντε περίπου μήνες.

Τα προβλήματα όμως παρέμειναν...

Μου μίλησαν για τον π. Βασίλειο Καραγκιαούρη.

Τον επισκέφτηκα. 

Από την πρώτη στιγμή δίχως να γνωρίζει το παρελθόν μου, άρχισε να μου διαβάζει ευχές εμπρός στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης.

(Το τί γινόταν κάτω από το πετραχήλι δεν θα το περιγράψω). 

Μετά από δέκα περίπου μέρες, όταν ήδη άρχισα να νοιώθω καλύτερα, μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να προετοιμαστώ, και την επόμενη Κυριακή να κοινωνήσω! 

Ήρθε η Κυριακή, μπήκα γεμάτος χαρά στην ουρά, άνοιξα το στόμα και μόλις κατάπια τη Θεία Κοινωνία..... αισθάνθηκα κρύο ιδρώτα, από την κορυφή ως τα νύχια, και χάθηκαν τα πάντα από μπροστά μου...

.....Συνήλθα έπειτα από μισή περίπου ώρα.

Απ' ότι μου είπαν, ο παπάς έτρεξε, άφησε το Άγιο Δισκοπότηρο στην Αγία Τράπεζα, και ζήτησε από δύο παρευρισκόμενους να με κρατάνε συνέχεια σε ένα στασίδι.

Είχα χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον και έτρεμα σαν το ψάρι...

Χρειάστηκε να εξομολογηθώ και να λάβω το Άγιο Χρίσμα. Στην ουσία ξανά βαπτίστηκα Ορθόδοξος. Τότε μόνον μπόρεσα να πλησιάσω την Θεία Κοινωνία.

Τα γράφω για κάποιους φίλους που ερωτοτροπούν με τις αιρέσεις,

και για κάποιες μαμάδες που νομίζουν ότι δίνουν στα παιδάκια τους ψωμάκι και κρασάκι.

*****

Εμπειρία - μαρτυρία του Μιχάλη Μάλαμα, καθηγητή Μαθηματικών, των μαθητικών μου χρόνων, αλλά σήμερα και των παιδιών μας!

Ο Θεός, σπάταλα να τον ευλογεί, και όλη την εκλεκτή οικογένεια του.

π. Θεοχάρης

Ιερά Πανήγυρις

 

Την  προσεχή  Τρίτη 9/ 2 / 2021  παραμονή της μνήμης του  Αγίου Ενδόξου  Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του Θαυματουργού, εορτάζει το φερώνυμον παρεκκλήσιον  του, που βρίσκετε εντός της Ιεράς μας Μονής.

Το απόγευμα της Τρίτης 9 Φεβρουαρίου και ώρα 5:00 μ.μ θα τελεστεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας και εν συνεχεία θα ακολουθήσει Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Θυμάμαι και τιμώ!!!

 

Ρώτησαν κάποτε τον Κολοκοτρωνη:

-Εσύ, στρατηγέ, με ποιους πας; Είσαι αγγλόφιλους; 

-Όχι. 

-Τότε, θάσαι γαλλόφιλος.

-Ούτε. 

-Είσαι μήπως ρωσόφιλος; 

-Ούτε αυτό. 

-Μα τότε, λοιπόν, τι είσαι;

Κι ο Γέρος του Μωριά με τη συνηθισμένη του θυμοσοφία απάντησε: 

-Εγώ ήμουν και θα είμαι πάντοτε Θεόφιλος. Γιατί σαν τον Θεό κανείς δεν αγαπά την Ελλάδα!

Πέθανε σαν σήμερα 4 Φεβρουαρίου το 1843. 

«Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία

Θλίψη και Ανάσταση.

 Είναι τόση η θλίψη στον κόσμο αυτόν, που αν δεν υπήρχε η Ανάσταση, δεν υπήρχε ο λόγος, ούτε ένα δευτερόλεπτο να ζήσει ο άνθρωπος εδώ. 

Κάποιος γέροντας πέθαινε και μαζεύτηκαν πολλοί στο κρεβάτι του. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ένας, ο οποίος μία ολόκληρη ζωή, δεν δούλευε και του έκλεβε τις οικονομίες από τα εργόχειρα και έτσι τρέφονταν.

Ο γέροντας ήξερε, ότι αυτός του κλέβει το ψωμάκι και τον ιδρώτα του και έλεγε στον εαυτόν του: ”Βάλε ζόρι, για να εργάζεσαι για δύο!”.

Σε μία στιγμή ζήτησε ο γέροντας να βγούνε όλοι έξω από το δωμάτιό του και κράτησε μόνο αυτόν τον κλέφτη. Ο κλέφτης ντράπηκε και νόμιζε ότι θα τον αποκαλύψει και θα τον επιπλήξει. Έκπληκτος όμως βλέπει, να παίρνει ο γέροντας τα χέρια του και να τα φυλάει και να του λέει:

– Ευχαριστώ αυτά τα χέρια, να μείνουν άγια, διότι με στέλνουν σήμερα στον Χριστό!

Και ξεψύχησε! Έχουμε εμείς τέτοια ανεξικακία; Δεν είμαστε ακόμα Χριστιανοί…

 

❈ Έστω ένας άνθρωπος, που στα τελευταία του και ύστερα από υπόδειξη κάποιου ανθρώπου, εξομολογήθηκε και Κοινώνησε. Τί λέτε, σώθηκε αυτός; Δεν είμαστε σίγουροι αν σώθηκε… και ας έφυγε εξομολογημένος και Κοινωνημένος.

 

Αυτό που λαμβάνει ο Θεός υπόψιν Του είναι, τι ζωή θα έφτιαχνε ο άνθρωπος αυτός, αν δεν πέθαινε. Ο Θεός βέβαια το προγνωρίζει. Αν λοιπόν συνέχιζε αυτήν την πνευματική στάση και αγωνιζόταν, ε, τότε σώθηκε. Αν πάλι εξομολογήθηκε εξ ανάγκης, μπροστά στο φάσμα του θανάτου, σου λέει, ας δοκιμάσω και αυτό δεν έχω κάτι να χάσω και γινόταν στη συνέχεια καλά και άρχιζε πάλι τα ίδια, ε, τότε κολάστηκε.

 

❈ Δώστε εντολή στο τάφο σας να γράψουν: ”Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών”, όχι τα άλλα παραμύθια που γράφονται εκεί και κάτι στιχάκια που δεν έχουν μέσα νόημα πίστεως και νόημα Αναστάσεως. Το παν γίνεται γι’ αυτήν την Αναστάση. Η Ανάσταση είναι που μας παρηγορεί. Είναι τόση η θλίψη στον κόσμο αυτόν, τόσο τα δάκρυα και τόσο η κακία, που αν δεν υπήρχε η Ανάσταση, δεν υπήρχε ο λόγος, ούτε ένα δευτερόλεπτο να ζήσει ο άνθρωπος εδώ.

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 – 1982)

Θυμάμαι & τιμώ

 🇬🇷1821-2021🇬🇷 

«Ἔχασα τόν σύζυγό μου. Εὐλογητός ὁ Θεός!

 Ὁ πρεσβύτερος υἱός μου ἔπεσε μέ τά ὅπλα ἀνά χεῖρας. Εὐλογητός ὁ Θεός!

 Ὁ δεύτερος καί ὁ μόνος υἱός μου, δεκατετραετής τήν ἡλικία μάχεται μετά τῶν Ἑλλήνων καί πιθανῶς νά εὔρη ἔνδοξον θάνατον. Εὐλογητός ὁ Θεός!

 Ὑπό τήν σημαίαν τοῦ Σταυροῦ θά ρεύση ἐπίσης τό αἷμα μου. Εὐλογητός ὁ Θεός!

 Ἀλλά θά νικήσωμεν ἤ θά παύσωμεν μέν ζῶντες, ἀλλά θά ἔχωμεν τήν παρήγορον ἰδέαν, ὅτι ἐν τῷ κόσμω δέν ἀφήσαμεν ὄπισθεν ἠμῶν δούλους Ἕλληνες».

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

Τίμια και ταπεινά.

Έλεγε ο γέροντας. Ούτε τα πλούτη να σας κάνουν εντύπωση, ούτε οι δόξες, αλλά πάντοτε να βαδίζετε δίκαια. 

Το ψωμί σας να το τρώτε με τον τίμιο ιδρώτα σας κι όχι με αδικίες. Αυτά που θα κερδίζεται με την τιμιότητα σας, να μην τα σκορπίζεται άσκοπα. Να ζείτε τίμια και ταπεινά και όσο μπορείτε να απλώνεται το χέρι σας στην ελεημοσύνη. Να μην σκέπτεστε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα κτίσετε. 

Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων και όχι των χαρούμενων. εάν κάνετε έργα καλά, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θ` αξιωθείτε να δείτε θαύματα και στην άλλη ζωή, θα έχετε απέραντη αγαλλίαση.

Άγιος Γεωργιος Καρσλίδης