Αν θες να δεις Ανάσταση

 

‘’Αν θες να δεις Ανάσταση, βάλε το καλά στο νου σου, πως από τον Σταυρό δεν κατεβαίνεις μόνος σου. Από τον Σταυρό σε κατεβάζουν…

Σε κατεβάζουν όταν έχεις πια εξαντληθεί.

Αφού σε έχουνε ποτίσει ξύδι.

Αφού σου έχουνε τρυπήσει τα πλευρά. 

Αφού έχουν παίξει στα ζάρια τα υπάρχοντά σου.

Αν θες να δεις Ανάσταση, μην περιμένεις να κατεβείς μοναχός από τον Σταυρό. Άλλοι θα σε κατεβάσουν.

Θα σε κατεβάσουν αφού έχεις πει ‘’τετέλεσται’’.

Αν δεν κατεβείς στον Άδη, Ανάσταση μην περιμένεις…’’.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου

 

Μεγάλο Σάββατο

Η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου

Σήμερα εορτάζουμε την επιτάφια εορτή του Σωτήρα μας. Και Εκείνος, βέβαια βρίσκεται κάτω στον Άδη, κοντά στους νεκρούς, συντρίβοντας τα δεσμά του θανάτου, γεμίζοντας τον Άδη με φως και ξυπνώντας αυτούς που είχαν κοιμηθεί, ενώ εμείς χορεύουμε από χαρά πάνω στη γη, αφού σκεφτόμαστε την ανάσταση και δεν φοβόμαστε μήπως η φθορά κατανικήσει την αφθαρσία.

Ω καινούργια και παράδοξα πράγματα! Πάνω στο ξύλο απλώνεται Αυτός, που με το λόγο άπλωσε κατά κάποιον τρόπο τον ουρανό δημιούργησε το σύμπαν, περιζωνεται με δεσμά Αυτός, που περιεζωσε με άμμο τη θάλασσα ποτίζεται με χολή Αυτός, που χάρισε τις πηγές απ' οπου βγαίνει το μέλι, στεφανωνεται με αγκάθια Αυτός, που στεφάνωσε τη γη με τα λουλούδια, χτυπιέται αλήθεια με καλάμι στο κεφάλι Εκείνος, που χτύπησε την Αίγυπτο με τις δέκα πληγές και σκέπασέ με το νερά το κεφάλι του Φαραώ. Δέχεται φτυσίματα το πρόσωπο εκείνο, που τα Χερουβίμ δεν μπορούν να αντικρίσουν.

Αλλά γιατί πρέπει να μακρυγορώ; Χωρίς να αρνηθούν τίποτα από την αγαθότητα Του, κλείνουν σε τάφο Εκείνον, που κανένα από τα όντα δεν μπορεί να Τον χωρέσει, και βάζουν πάνω στον τάφο σφραγίδες, φρουρώντας  Αυτόν που είναι η σωτηρία μας, και επειδή φοβούνται την Ανάσταση, βάζουν στρατιώτες φρουρούς στον τάφο.

✝️Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου

Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκαραμαγκά

 Φωτογραφικό υλικό από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Σκαραμαγκά.

Καλή Ανάσταση!

Η μεγάλη οδύνη.

Ακόμη, και στη μεγάλη οδύνη Του επί του Σταυρού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν καταδίκασε τους αμαρτωλούς, αλλά τους έδωσε άφεση αμαρτιών, λέγοντας προς τον Πατέρα Του πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τί ποιούσι (Λουκ. 23,34).

Συνεπώς, ας μην κρίνουμε κανέναν για να μην κριθούμε. Διότι κανένας δεν είναι βέβαιος ότι πριν από τον θάνατό του δεν θα διαπράξει την ίδια αμαρτία για την όποια τώρα κατακρίνει τον αδελφό του!

Ο όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης διδάσκει τα εξής: «Ακόμη και αν δεις κάποιον τη, στιγμή πού αμαρτάνει, μην τον κρίνεις, διότι δεν γνωρίζεις πώς θα είναι το τέλος της ζωής του.

Ο ληστής πού σταυρώθηκε δίπλα στον Χριστό ήταν φονιάς, ενώ ο Ιούδας ήταν ένας Απόστολος του Χριστού- αλλά ο μεν ληστής εισήλθε στη Βασιλεία των Ουρανών, ο δε Απόστολος χάθηκε στη γέεννα της απωλείας.

Ακόμη και αν δεις κάποιον να αμαρτάνει, λάβε υπ’ όψη σου ότι δεν γνωρίζεις τα καλά έργα του! Διότι πολλοί αμάρτησαν φανερά, αλλά μετανόησαν κρυφά- εμείς βλέπουμε τις αμαρτίες τους, μα δεν γνωρίζουμε τη μετάνοιά τους.

Γι’ αυτό, αδελφοί, ας μην κρίνουμε κανέναν, ώστε να μην κριθούμε».

✝️Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Το μοιρολόι Της Παναγίας

 

Αν και γνώριζε...

 

«Ο Χριστός δεν έπαψε μέχρι τέλους να διορθώνει εκείνον που επρόκειτο να Τον προδώσει. 

Ενώ λοιπόν γνώριζε, ότι ο Ιούδας δεν θα παραιτηθεί από την προδοσία, δεν έπαψε με συμβουλές, με ευεργεσίες, με απειλές, με κάθε τρόπο διδασκαλίας και τον συγκρατεί από την προδοσία και τον αναχαιτίζει συνεχώς με το λόγο, σαν με κάποιο χαλινάρι. Κι' αυτό το έκανε για να μας διδάξει, ότι κι' αν ακόμη γνωρίζουμε από πριν, ότι δεν θα πεισθούν οι αδελφοί, εμείς κάνουμε κάθε τι που εξαρτάται από μάς, εφόσον θα λάβουμε ολόκληρο το μισθό μας για τη συμβουλή που δώσαμε».

*(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Είς Πτωχόν Λάζαρον, λόγος Α', ΕΠΕ 25, 402, 404)*

Μην απελπίζεσαι...

 "Κανένας αμαρτωλός ας μην απελπίζεται. Διότι δια της μετανοίας, είναι δυνατόν να ξεπεράσει ακόμα και τους πρώτους. Και κανένας ενάρετος, ας μην νυστάζει. Διότι θα τον ξεπεράσουν, ακόμα και οι πόρνες".

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Καλώς ήρθες, Παράξενε στο τόπο μας.

 

Καλώς ήρθες, Παράξενε στο τόπο μας. 

Σε περιμέναμε καιρό.

Ελάτε. Βγείτε έξω άνθρωποι να τον υποδεχθείτε.

Στρώστε του βάγια. Επευφημείστε τον. «Ευλογημένος ο ερχόμενος». 

Ήρθε εκείνος που από καιρό τον περιμέναμε… Ήρθε εκείνος που επρόκειτο να μας σώσει.

Μα για σταθείτε.

Αυτός δεν είναι βασιλιάς. Αυτός είναι ντυμένος φτωχικά. Αυτός έρχεται καβάλα πάνω σε ταπεινό γαϊδουράκι.

Που είναι ο στρατός του; Που είναι οι αυλικοί; Που είναι τα χρυσά;

«Αγάπη; Για ποια αγάπη μας μιλάς; Εμείς δεν γυρίζουμε το μάγουλο. Εμείς βγάζουμε το μάτι».

Να μας σώσει ποιος; Αυτός; Μα αυτός δεν θα μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό του…

Δεν σε αντέχουμε...

Και όποιον δεν τον αντέχουμε, οι άνθρωποι τον σταυρώνουμε. Έτσι, για να μην καθρεφτίζεται πάνω του, ο σάπιος εαυτός μας.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα αδερφοί.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Το τροπάριο της Κασσιανής

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Το τελευταίο τροπάριο στην ακολουθία είναι αυτό της ευσεβούς και λογίας ποιητρίας του Βυζαντίου, Κασσιανής.

Από τον βυζαντινό χρονογράφο Συμεών Μάγιστρο (990 μ.Χ) μαθαίνουμε ότι η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου και κόρη του Κωνσταντίνου του ΣΤ’, στην προσπάθειά της να παντρέψη το γιο της, το έτος 830μ.Χ, διοργάνωσε στην μεγαλόπρεπη αίθουσα Τρικλίνιο των ανακτόρων της Κωνσταντινούπολης, μεγάλη σύναξη από τις πιο όμορφες κοπέλες της Αυτοκρατορίας. Η προσέλευση υπήρξε μεγάλη από «καλλίστας παρθένους». Κι όταν παρατάχθηκαν στη σειρά, καθισμένες πάνω σε πολυτελή ανάκλιντρα, ο αυτοκράτορας Θεόφιλος περιήλθε μπροστά τους να διαλέξη την μέλλουσα σύζυγό του και αυτοκράτειρα, δίνοντας σε όποια διάλεγε ένα χρυσό μήλο.

Η ομορφότερη ήταν η Κασσιανή, που η ομορφιά της θάμπωσε το νεαρό Θεόφιλο και σ’ αυτήν επρόκειτο να δώση το μήλο, σύμβολο της προτίμησής του. Θέλοντας όμως να διαπιστώση αν και η εξυπνάδα της ήταν ανάλογη με την ομορφιά της, της είπε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα»), υπονοώντας την Εύα. Η Κασσιανή όμως δεν ξαφνιάστηκε και θέλοντας να δείξη και την εξυπνάδα της απάντησε: «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα»), υπονοώντας την Παναγία, που έφερε στον κόσμο το μεγαλύτερο αγαθό.

Αυτή όμως η πράγματι έξυπνη απάντηση χαρακτηρίσθηκε από τον Θεόφιλο ότι περιείχε και κάποια προπέτεια και επιπολαιότητα, οπότε έδωσε το μήλο στην επίσης ωραία, αλλά και σεμνή Θεοδώρα.

Η Κασσιανή απογοητεύθηκε από την αποτυχία της και πήρε την απόφαση να αποτραβηχτή από τον κόσμο και να μονάση. Έκτισε με δικά της χρήματα ένα μοναστήρι, που πήρε αργότερα το όνομά της, ντύθηκε το μοναχικό σχήμα και αφιερώθηκε στη λατρεία του Χριστού και στην ποίηση, συνδυάζοντας έτσι τη βαθειά ευσέβεια και την κλίση της στα γράμματα. Λέγεται μάλιστα ότι μετά την αποτυχία της είπε: «Επειδή δεν έγινα βασίλισσα του προσκαίρου τούτου κόσμου, θα γίνω υπήκοος της αιωνίας Βασιλείας του Χριστού».

Εκεί στο μοναστήρι εκδηλώθηκε και το έμφυτο καλλλιτεχνικό της ταλέντο και το βαθύ θρησκευτικό της συναίσθημα συνθέτοντας εκκλησιαστικούς ύμνους, τροπάρια, Ιδιόμελα. Εκεί στην ήσυχη και υποβλητική ατμόσφαιρα του μοναστηριού συνέθεσε και το περίφημο Ιδιόμελο «Τροπάριο της Κασσιανής» από το όνομά της, που αργότερα η Ορθόδοξη Εκκλησία το καθιέρωσε ως Δοξαστικό των Αποστίχων του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης.

Φαίνεται καθαρά ότι η Κασσιανή εμπνεύστηκε το Ιδιόμελο αυτό τροπάριο από τα λόγια των Ευαγγελιστών, που δεν αναφέρονται στη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά στην ανώνυμη αμαρτωλή γυναίκα, τη μοιχαλίδα, που ο Χριστός έσωσε από βέβαιο λιθοβολισμό του έξαλλου πλήθους των Φαρισαίων για το ηθικό της παράπτωμα, με εκείνα τα λόγια Του: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτήν». Και όταν αργότερα ο Ιησούς βρέθηκε στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου του λεπρού, η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα αισθάνεται την ανάγκη να πάη να εκφράση την ευγνωμοσύνη και αφοσίωσή της στον Σωτήρα Χριστό. Αγοράζει αρώματα, ντύνεται ταπεινά και σεμνά και ταπεινωμένη και συντετριμμένη, με δάκρυα στα μάτια, έρχεται και πλένει τα πόδια του Ιησού και τα σκουπίζει με τα ξέπλεκα μαλλιά της. Τα δάκρυά της εκείνα ήταν δάκρυα ελέους και συντριβής και κλαίει με πάθος να την ευσπλαχνιστή ο Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης.

Το παραπάνω περιστατικό το αναφέρουν οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές.

Ο Λουκάς (ζ. 37-38) γράφει: «Και ιδού γυνή εν τη πόλει ήτις ην αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοις δάκρυσι και ταις θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρω».

Ο Ματθαίος (κστ`, 6-7): «Του δε Ιησού γενομένου εν Βηθανία εν οικία Σίμωνος του λεπρού, προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μύρου έχουσα βαρυτίμου, και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου».

Και ο Μάρκος (ΙΔ` 3) λέγει: «Και όντος αυτού εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρού, κατακειμένου αυτού ήλθε γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικής πολυτελούς και συντρίψασα το αλάβαστρον κατέχεεν αυτού κατά της κεφαλής».

Και την πληγωμένη και πονεμένη καρδιά της Κασσιανής δεν ήταν δυνατόν να μην αγγίξη ο κραδασμός εκείνης της αμαρτωλής γυναίκας. Και διατυπώνει στο αριστουργηματικό εκείνο τροπάριο, που φέρει το όνομά της, με λυρική έξαρση και υποβλητικότητα τον δικό της ψυχικό κραδασμό.

Τι όφελος έχουμε ;

 

Να νηστεύουν τα χέρια, παραμένοντας καθαρά από την αρπαγή και την πλεονεξία.

Να νηστεύουν τα πόδια, ξεκόβοντας από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα.

Να νηστεύουν τα μάτια, εξασκούμενα να μην πέφτουν ποτέ λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα, ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη των άλλων.

Ας νηστεύει και η ακοή. Και νηστεία της ακοής είναι να μη δέχεται κακολογίες και διαβολές…

Ας νηστεύει και το στόμα από αισχρά λόγια και λοιδορίες. Διότι τί όφελος έχουμε, όταν απέχουμε από πουλερικά και ψάρια, δαγκώνουμε όμως και κατατρώμε τους αδελφούς μας;

✝️Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΏΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΏΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

https://ieramonikoimiseostheotokouskaramagka.blogspot.com/2024/04/blog-post_22.html?m=1

Ευλογημένος ο Ερχόμενος

Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη, ο γυιός του Θεού και ο Λόγος του ο συναίδιος, σήμερα ταπεινώθηκε και ήρθε στη Βηθανία απάνω σ’ ένα πουλάρι. Και τα παιδιά των Εβραίων τον υποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς του Ισραήλ»…

Ο Χριστός ήτανε καβαλικεμένος απάνω σ’ ένα πουλάρι, σ’ ένα γαιδουρόπουλο, που ’νε το πιο ταπεινό και καταφρονεμένο ανάμεσα στα ζώα. Κι’ ο ίδιος ήτανε ταπεινός, πράος, ήσυχος, φτωχοντυμένος, κατά την προφητεία που έλεγε: «Είπατε τη θυγατρί Σιών• Ιδού ο βασιλεύς σου έρχεταί σοι πράος και επιβεβηκώς επί όνον και πώλον, υιόν υποζυγίου».

Το χέρι του δεν βαστούσε σκήπτρο, αλλά βλογούσε τον κόσμο. Από πόλεμο ερχότανε και κείνος, μα έναν πόλεμο πολύ δυσκολοκέρδιστον, πόλεμο καταπάνω στην κακία και στην ψευτιά και στην υποκρισία και στη φιλαργυρία. Και δεν πήγαινε να ξεκουραστεί απ’ αυτόν τον πόλεμο, αλλά πήγαινε ν’ αρχίσει άλλον, πιο σκληρόν, και να στεφανωθεί μ’ αγκαθένιο στεφάνι και να δαρθεί και να περιπαιχθεί και στο τέλος να καρφωθεί απάνω σ’ ένα ξύλο σαν κακούργος. Δεν ήτανε τριγυρισμένος από αγριεμένους υποταχτικούς, αλλά από άκακους ψαράδες, καταφρονεμένους σαν και Κείνον. Κι ούτε έσερνε από πίσω του σκλάβους τυραννισμένους, αλλά ανθρώπους που τους ελευθέρωσε από τη σκλαβιά του διαβόλου και πεθαμένους που αναστηθήκανε από τη φωνή του…

Ο Χριστός αναποδογύρισε όσα είχε για σωστά και για αληθινά ο αμαρτωλός ο άνθρωπος….

Οι αρχιερείς κ’ οι γραμματείς διαβάσανε τον ψαλμό του Δαυίδ που έλεγε πως θα προϋπαντήσουνε τον Χριστό τα νήπια και δεν πιστέψανε ωστόσο σ’ αυτόν που υμνολογούσανε. Αμή, εμείς που διαβάσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο και τον ψαλμό κι αυτά που είπε ο Χριστός στους Εβραίους, δεν θα κριθούμε πιο αυστηρά, αν δεν τον πιστέψουμε; Η ματαιότητα κ’ η περηφάνεια μας κάνουνε να μην καταδεχόμαστε να πάμε μαζί με τη φτωχή συνοδεία του, ντρεπόμαστε να ακολουθήσουμε ένα αρχηγό που πάει καβαλικεμένος απάνω σ’ ένα γαιδούρι. Τα ταπεινά, τα φτωχικά, δεν τα θέλουμε. Μα μπορεί να γίνει χριστιανός όποιος δεν αγαπά αυτά που αγάπησε ο Χριστός;

Χθες, Σάββατο, ανάστησε έναν πεθαμένο άνθρωπο, τον Λάζαρο. Ποιος ήτανε αυτός ο Λάζαρος; Κανένας επίσημος άνθρωπος, κανένας τρανός; Ο Λάζαρος ήτανε φτωχός, χωριάτης, κι όπως λέγει το Ευαγγέλιο, ήτανε φίλος του Χριστού, που είχε φίλους όλους τους ανθρώπους. Έναν φίλο σημειώνει το Ευαγγέλιο πως είχε ο Χριστός στον κόσμο, κι αυτός ήτανε φτωχός κι αγράμματος. Μα ποιος από μας αγαπά αυτή την πλούσια φτώχια του Χριστού; Απ’ όπου λείπει ο Χριστός, εκεί είναι η φτώχια η αληθινή, όπως απ’ όπου λείπει ο Χριστός λείπει κ’ η ζωή η αληθινή και βασιλεύει ο θάνατος…

 Στον κόσμο υπάρχουνε πονεμένοι λογής-λογής. Όσοι πονάνε στο κορμί και στην ψυχή κι ο πόνος τους καθαρίζει και τους πηγαίνει στον Θεό, αυτοί είναι οι αγαπημένοι του Χριστού και περπατάνε στη στράτα του με το φως του το παρηγορητικό. Οι άλλοι υποφέρουνε άγονα. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «Νυν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ’ ότι ελυπήθητε κατά Θεόν, ίνα εν μηδενί ζημιωθήτε εξ ημών. Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται• η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται».

 *Ευλογημένος ο Ερχόμενος Φώτη Κόντογλου*