«Δὲν ζεῖ χωρὶς Πατρίδα ἡ ἀνθρώπινη ψυχή»

 Τὸ νὰ ἀγαπάει κανεὶς σήμερα τὴν Πατρίδα του, καλοί μου φίλοι, καὶ μάλιστα στὰ λόγια καὶ στὰ ἔργα, σαφῶς κινδυνεύει!

Ἀπ’ τὴ μία ἀπ’ τὶς εἰρωνεῖες τῶν ἄλλων ποὺ σὲ μεγάλο βαθμὸ θὰ δεχθεῖ καὶ ἀπ’ τὴν ἄλλη νὰ χαρακτηρισθεῖ σοβινιστής, ἐθνικιστὴς κ.λπ. Καὶ σπάνια θὰ τὸν πεῖ κάποιος πατριώτη. Σήμερα, βλέπετε, μᾶς ἔχουν μάθει νὰ ἀγαπᾶμε  ἄλλα  πρά­γματα. Καὶ ὁπωσδήποτε ὅλα τὰ λάθος πράγματα! ‘Ὄχι ὅμως καὶ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Πατρίδα μας. Ἡ ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, τοῦ πολυπολιτισμοῦ καὶ τῆς ἐν γένει ἰσοπέδωσης ποὺ ζοῦμε, δὲν ἐπιτρέπει νὰ σκέπτεται κανεὶς διαφορετικά.

Κι ἂς ἀρχίσουμε ἀπ’ αὐτὸ τὸν ἁπλὸ προβληματισμό: Ἆραγε πῶς μπόρεσε μία δράκα ἀνθρώπων, ὅπως ἦταν οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες στοὺς Τούρκους, οἱ πάμπτωχοι καὶ ραγιάδες αὐτοί, ποὺ δὲν εἶχαν τίποτα, μὰ τίποτα, πολὺ δὲ περισσότερο ὀργανωμένους στρατοὺς καὶ πολεμοφόδια, ἀλλὰ καὶ προστάτες καὶ συμμαχίες, καὶ τὰ ἔβαλαν μὲ μία μεγάλη αὐτοκρατορία, τὴν Ὀθωμανική, καὶ τὴν κατανίκησαν; Πῶς μπόρεσαν μέσα σὲ λίγα χρόνια καὶ ἵδρυσαν τὸ σημερινὸ Ἑλληνικὸ κράτος, ἀφήνοντας ἔκθαμβη τὴν οἰκουμένη;

Ὅποια ἀπάντηση καὶ νὰ δώσουμε σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, ὅ,τι κι ἂν ποῦμε, δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ μὴ καταλήξουμε σ’ αὐτό: Νίκησαν, γιατί εἶχαν ἀγάπη στὸν Θεὸ καὶ στὴν Πατρίδα. Αὐτὴ ἡ διπλῆ ἀγάπη τοὺς γιγάντωσε! Αὐτὴ ἡ διπλῆ ἀγάπη ἔκανε σαφέστατα τὸ θαῦμα!

Ναί, τόσο σημαντικὴ εἶναι αὐτὴ ἡ διπλῆ ἀγάπη. Πάντοτε θαυματουργεῖ! Καὶ πόσες φορὲς δὲν τὸ εἴδαμε αὐτὸ ξεκάθαρα στὴν ἱστορία μας!

Ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς, ἔγραψε: «Δὲν ζεῖ χωρὶς Πατρίδα ἡ ἀνθρώπινη ψυχή». Ναί, τόσο σημαντικὴ εἶναι γιὰ ὅλους μας!

Ὁ Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης, παρομοίως, ἔγραψε κι αὐτός: «Νοιώθω γιὰ σὲ Πατρίδα μου στὰ σπλάγχνα χαλασμό»! Τόσο μεγάλη ἦταν ἡ ἀγάπη του γι’ αὐτήν…

Ὁ Λορέντζος Μαβίλης ἔγραψε σ’ ἕνα ποίημά του: «Πατρίδα, σὰν τὸν ἥλιό σου, ἥλιος ἀλλοῦ δὲν λάμπει»! Ἔκφραση κι αὐτὴ μίας πλέριας ἀγάπης…

Κι ἄλλοι ἔφθασαν νὰ ποῦν ἀκόμη κι αὐτό: «Ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ τὴν Πατρίδα του, δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπᾶ τίποτα»!

Πόσο διαφορετικὰ δὲν εἶναι ὅλα αὐτά, ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποίησης τῶν ἡμερῶν μας! Αὐτῆς ποὺ θέλει νὰ εἴμαστε Α-ΘΕΟΙ, Α-ΗΘΟΙ, Α-ΠΑΤΡΙΔΕΣ! Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ξεχνᾶμε ποτὲ λόγια σὰν αὐτὰ τοῦ Μακρυγιάννη: «Χωρὶς ἀρετὴ καὶ πόνο εἰς τὴν πατρίδα καὶ πίστη εἰς τὴν θρησκείαν τους ἔθνη δὲν ὑπάρχουν»…

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Επίκαιρο οσο ποτέ το παραπάνω άρθρο!!!