....Πολλοί πολλά εμοίρασαν διά ελεημοσύνην
και μερικοί τα σκόρπισαν διά ακτημοσύνην
και επειδή δεν φρόντισαν τα πάθη τους να βγάλουν
και στην αγάπη του Χριστού δεν ζήτησαν να φθάσουν,
εξέχασαν πως μάταια είναι του κόσμου όλα
και έφθασαν να μάχωνται, οίμοι, για μια βελόνα
και ό,τι πρώην έρριψαν διά αρετήν την θείαν,
διπλά κατόπιν σύναξαν διά πλεονεξίαν.
Φευ, πονηρέ διάβολε,της σης κακοτεχνίας
και άνθρωπε αδιάκριτε, της σης υλομανίας.
τι θησαυρίζεις, τι μοχθείς, την ύλην να μαζεύεις,
αφού μικρόν απέρχεσαι και τίποτε δεν παίρνεις.
Άλλοι τα βρίσκουν και τα τρων, τα κρύπτουν ή τα χάνουν
κι’ εσύ μ’ απίστους κρίνεσαι από τον Κριτή επάνω.
Παύσε λοιπόν να διοικείς κακώς τον εαυτόν σου
και γίνε μόνος σου κριτής όλων των πράξεων σου·
και προτού ν’ έλθη ο θάνατος, κάν’ το καλό σου μόνος
και μην ελπίζεις σ’ άλλονε να σου το κάμει όλως.....
Ποίημα
Οσίου Ιωσήφ Ησυχαστου
(απόσπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου