*Περί αμετανοησίας*
Όπως οι μεθυσμένοι και οι ζαλισμένοι από την οινοποσία, βαδίζουν ασκόπως εδώ και εκεί και είτε γκρεμοτσακίζονται, είτε σκοντάφτουν σε ο,τιδήποτε βρεθεί μπροστά τους, μη μπορώντας να προφυλαχτούν, έτσι και εκείνοι οι οποίοι είναι κυριευμένοι από την επιθυμία της αμαρτίας, είναι σαν να είναι τελείως μεθυσμένοι, δεν γνωρίζουν τι πράττουν και ούτε για τα παρόντα και ούτε για τα μέλλοντα φροντίζουν.
Tα αθεράπευτα τραύματα δεν υποχωρούν ούτε με τα ισχυρά φάρμακα, ούτε μ' εκείνα που μπορούν να ανακουφίζουν αυτά. Έτσι ακριβώς και η ψυχή όταν γίνει αιχμάλωτος για μία φορά και υποχωρήσει σε οποιοδήποτε αμάρτημα και δεν επιθυμεί να κατανοήσει το συμφέρον της και αν ακόμη κάποιος διδάσκει μύρια πράγματα, τίποτα δεν κερδίζει, αλλά σαν να έχει νεκρή την ακοή, δεν δέχεται καμμιά ωφέλεια απ' την παραίνεση, όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί δεν θέλει..
Εκείνος που απογοητεύτηκε και δεν μετανοεί,αποκλείει την διόρθωσή του, εφόσον δεν θέλει να χρησιμοποιήσει τα φάρμακα που επιβάλλει η μετάνοια.
Ο Δαβίδ δεν τιμωρήθηκε τόσο, για την μοιχεία που διέπραξε με την Βηρσαβεέ, όσο διότι την παντρεύτηκε και συνέχισε να την έχει μοιχαλίδα, μετά τον θάνατο του ανδρός.
Εχθρός στον κλέφτη είναι το φως και εχθρός του ασεβούς και αμετανόητου αμαρτωλού,είναι ο ενάρετος και άγιος άνθρωπος, που γίνεται ανυπόφορος γι' αυτόν, μόνο που τον βλέπει...
*Ιερός Χρυσόστομος*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου