Με αναγκάζουν να τιμωρήσω ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...

 

Διευθυντής πια στη Ριζάρειο σχολή.... 

-Προς τι ο θόρυβος τι συνέβη;

-Κύριε σχολάρχα, Σεβασμιότατε με συγχωρείτε, από δω ο Παπαχρήστου με είπε εις επήκοον όλων σφετεριστή δηλαδή κλέφτη... 

-Είναι δυνατόν, αληθεύει;

-Ψέματα λέει... μου ύβρισεν την πατρίδα. Είπε ότι εμείς οι Μετσοβίτες είμαστε Τουρκόγυφτοι... 

-Σοβαρώς;

-Να σας πω πετάχτηκε ο τρίτος. Δεν του έδωσε να διαβάσει κάποια φυλλάδα.. 

-Κι εσύ διατί κατηγορείσαι;

-Αυτός Κυριε διευθυντά με τρόπο τους έσπρωξε να χτυπηθούν για να γελάει... 

Ακολούθησε σιγή... 

Γύρισε τους κοίταξε στα μάτια έναν έναν... Τους κοίταξε με τα μεγάλα γαλανά του μάτια, χλωμός, βουβός, πικραμένος..... 

-Αυτά όλα τα οποία εκάματε άρχισε σιγά σιγά να λέει, με λυπούν βαθύτατα... Με αναγκάζουν να τιμωρήσω ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ... 

-Τον εαυτό σας;

-Μάλιστα να τιμωρήσω τον εαυτό μου εις απεργίαν πείνης... Κύριε παιδονόμε, από  αυτήν την μεσημβρίαν θα ειδοποιήσετε τον μάγειρον επί τρεις ημέρας να μην μου αποστέλλει φαγητόν... Την ώρα του φαγητού θα προσεύχομαι... 

-Μάλιστα... 

-Με λυπούν παιδιά μου με λυπούν... σεις, αυριανοί Ιερείς του Υψίστου... 

Απόμειναν άναυδοι να τον κοιτάζουν... 

Τα μάτια του μέσα στη σοβαρότητα και την συντριβή τους τόξευαν κάτι το μεγαλειώδες.... 

-Πηγαίνετε... Και παρακαλώ μέχρι της μεσημβρίας να έχετε πλήρως συμφιλιωθεί διότι άλλως θα συνεχίσω την τιμωρίαν... 

Το μεσημέρι κανείς τους δε φάνηκε στην τράπεζα, δεν έβαλαν μπουκιά στο στόμα... Κλείστηκαν στις κάμαρές τους κι έκλαψαν... Έκλαψαν όσο ποτέ στην ζωή τους... 

Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός