Ήμουν εκεί...

 

«Και ποτέ σε είδαμε πεινασμένο και δε σε ταΐσαμε; Ποτέ σε είδαμε διψασμένο και δε σε ξεδιψάσαμε; Ποτέ σε είδαμε γυμνό και δε σε σκεπάσαμε; Ποτέ σε είδαμε φυλακισμένο η άρρωστο και δεν ήρθαμε να σου κάνουμε παρέα;»

«Ήμουν εκεί… Στο πρόσωπο της κουρασμένος της γυναίκας σας. Στον άντρα σας τον κατάκοπο. Στους γέρους, τους άρρωστους γονείς σας. Ήμουν εκεί, στα παιδιά που πεινούσαν δίπλα σας. Στους ανθρώπους που τους αδικούσανε και δεν τους υπερασπιζότανε κάνεις. Ήμουν εκεί, στο πρόσωπο των ξεχασμένων, των μικρών, στο πρόσωπο των ταπεινών, που οι κοινωνίες που χτίσατε τους πέταξαν από έξω. Ήμουν εκεί και ξενυχτούσα πλάι στους άρρωστους στα ράντσα των νοσοκομείων, πλάι σε εκείνους που εσείς συκοφαντήσατε, ήμουν εκεί όταν κανένας δεν τολμούσε να αρθρώσει λόγο μη και τον παρεξηγήσουν…

Ήμουν εκεί… Και ας μην με βλέπατε.

Και ό,τι δεν κάνατε για αυτούς, δε θα το κάνατε ούτε και για μένα…».

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος