Κατά τη διάρκεια της Α ‘Οικουμενικής Συνόδου [Νίκαια, 325 μ.Χ.], οι φιλονικούντες κληρικοί έγραψαν κατηγορίες ο ένας εναντίον του άλλου και τις παρουσίασαν στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο.
Ο αυτοκράτορας πήρε όλα τα χαρτιά που περιείχαν τις κατηγορίες και χωρίς να τα ανοίξει, τα έκαψε πάνω από ένα αναμμένο κερί.
Μετά είπε, ενώπιον όλων των έκπληκτων παρισταμένων:
«Αν έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια έναν επίσκοπο, έναν ιερέα ή μοναχό σε αμαρτωλή πράξη, θα τον σκέπαζα ο ίδιος με τον μανδύα μου, ώστε κανείς να μην δει την αμαρτία του ».
Έτσι, λοιπόν, ο μεγάλος αυτός χριστιανός αυτοκράτορας άφησε άναυδους και αμήχανους τους σκανδαλοθήρες, σφραγίζοντας τα στόματα όλων.
Η πίστη μας, μας απαγορεύει να είμαστε κατάσκοποι των αμαρτιών των άλλων, και επιτάσσει να είμαστε αυστηροί και αμείλικτοι κριτές των δικών μας αμαρτιών!
Ο ασθενής που βρίσκεται στο νοσοκομείο μεριμνά για τη δική του ασθένεια, και δεν έχει ούτε τη βούληση ούτε το χρόνο να ελέγξει τους άλλους ασθενείς ή να χλευάσει την ασθένειά τους.
Μήπως όλοι μας σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε σαν ασθενείς σε νοσοκομείο;
Δεν μας επιτάσσει η κοινή λογική μας να κοιτάξουμε τη δική μας ασθένεια και όχι κάποιου άλλου;
Ας μη νομίσει κανεις ότι θα θεραπευτεί από την ασθένειά του στον άλλο κόσμο.
Αυτός εδώ ο κόσμος είναι το νοσοκομείο και ο μόνος τόπος για τη θεραπεία μας· στον άλλο κόσμο, δεν υπάρχει νοσοκομείο· υπάρχει είτε ένα αρχοντικό είτε μια φυλακή για μας.
✝️Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου