ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ.
... Ηταν χειμώνας με πολύ κρύο .Ενας φιλόχριστος άνθρωπος, πήγαινε στη δουλειά του. Στο δρόμο συνάντησε ένα δύστυχη μεθυσμένο ,που ήταν γυμνός και κρύωνε πολύ. Έτρεμε .
Τον λυπήθηκε από την καρδιά του ο καλός αυτός άνθρωπος. Και του χάρισε το παλτό του (πράγμα πολύτιμο τότε) Ό μπεκρής όμως πούλησε μετά από λίγο το παλτό αυτό προκειμένου να εξασφαλίσει το κρασί του.
Το έμαθε ο καλός άνθρωπος και λυπήθηκε πολύ.
- Τι βγήκε; συλλογιζόταν. Εκανα καλά που το έδωσα ή όχι; Μήπως θα έπρεπε να είχα αγνοήσει τη γύμνια; Εξάλλου, ποιος με έβλεπε; Και ενώ αναλογιζόταν αυτά, τον πήρε ένας ελαφρύς ύπνος. Και τότε εμφανίζεται στο όνειρο του ο Χριστός φορώντας το ρούχο, που ο εύσπλαχνος αυτός άνθρωπος μας είχε δώσει στο μεθυσμένο. Και του λέει με γλυκύτητα :
-Μη λυπάσαι! Το βλέπεις; Το ρούχο που έδωσες στο μπεκρή ,το φοράω Εγώ !
" Όποιος έλεεί κάποιον φτωχό, δανείζει τον ίδιο το Θεό "
Ετσι περνούν όλα νόημα !
Όταν γίνονται στο όνομα του Χριστού και για το Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου