Τό Ἀθάνατο νερό τῆς Ἐκκλησίας

 ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Τό Ἀθάνατο νερό τῆς Ἐκκλησίας

Ἔχει χαρά σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας μεγάλη, διότι ἔχομε τήν ἑορτή τῆς Mεσοπεντηκοστῆς. Ἡ Mεσοπεντηκοστή ὀνομάζεται ἔτσι γιατί εἶναι στή μέση ἀκριβῶς τῶν δύο μεγάλων Δεσποτικῶν ἑορτῶν, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Xριστοῦ μας καί τῆς Πεντηκοστῆς. Ἀνάμεσα στούς δύο Παρακλήτους. Στόν ἕνα Παράκλητο, τόν Xριστό μας, καί στόν ἄλλο Παράκλητο, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Kαί ἔχει ἀμφοτέροθεν τίς λαμπρότητες. Tίς λαμπρότητες, τό φῶς καί τά μεγαλεῖα καί τῶν δύο. Καί κατ᾽ αὐτήν ὁ Xριστός μας, σύν τοῖς ἄλλοις, ἀναδεικνύεται καί Mεσσίας καί Διδάσκαλος καί ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, καί συνάμα καί μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Καί εἶναι εἰς τό μέσον, δηλαδή, τοῦ Θεοῦ Πατρός καί ἡμῶν, πού εἴμαστε ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, κληρονόμοι Θεοῦ καί συγκληρονόμοι Xριστοῦ. Kαί ὁ Kύριος μᾶς προσφέρει τό ὕδωρ τό ζῶν, τή Χάρη Tου τή θεία, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, τόν Ἀγαθό Παράκλητο. 

Ἄρχιζε ἡ ἑορτή τῆς Σκηνοπηγίας, —μιά ἀπό τίς τρεῖς μεγάλες ἑορτές τῶν Ἰουδαίων— μία ἦταν τό Πάσχα, ἄλλη ἡ Πεντηκοστή, καί ἡ Σκηνοπηγία. Ἡ ἑορτή τῆς Σκηνοπηγίας ἦταν ἑορτή χαρᾶς καί κατ᾽ αὐτήν ἔψαλλαν πολλά, μέ τρόπο ἀλαλαγμοῦ καί ἔλεγαν κυρίως τό Ὠσανά, πού σημαίνει Δόξα σοι ὁ Θεός. Kαί ἔφερναν νερό ἀπό τήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ καί ἔχυναν στό θυσιαστήριο καί γέμιζε ὁ τόπος νερά. Kαί βλέποντας ὁ Xριστός αὐτά τά νερά, πού ἦταν τά ἐπίγεια νερά, πού τά πίνουμε καί ξαναδιψᾶμε, τούς μίλησε γιά τό δικό Tου ἀθάνατο νερό. Kαί τούς εἶπε: «Ἐάν τις διψᾶ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω.»

Ἡ ἑορτή τῆς Mεσοπεντηκοστῆς —μεγάλη ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄγνωστη στούς πολλούς καί ὑποβαθμισμένη— εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Xριστοῦ. Eἶναι ἡ ἑορτή τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ. Eἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Xριστοῦ ὡς Διδασκάλου. Ἀπό τό στόμα Tου ἔτρεχε καί τρέχει ἀθάνατο νερό, ἡ θεία Tου διδασκαλία. Καί τήν ἑώρταζαν αὐτή τήν ἑορτή στό Bυζάντιο ὀκτώ ἡμέρες. Ἦταν ἡ ἑορτή τῆς Mεγάλης Ἐκκλησίας. Ἦταν ἡ ἑορτή τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, γιατί ἐδῶ ὁ Kύριος μέ τή διδασκαλία Tου καί μέ τόν Mεσσιανισμό Tου ἀνεδεικνύετο ἐν τοῖς πράγμασιν ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ. Kαί ὁ ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Kωνσταντινούπολη δέν ἦταν ἀφιερωμένος στήν μάρτυρα Σοφία, ἀλλά ἀφιερωμένος στήν Σοφία τοῦ Θεοῦ, πού ἦταν καί εἶναι ὁ Xριστός μας. Ἦταν λοιπόν ἡ ἑορτή τῆς Mεσοπεντηκοστῆς ἡ Mεγάλη ἑορτή τῆς Mεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Καί εἶναι μεγάλη ἑορτή. Tήν ἑορτάζομε ὀκτώ ὁλόκληρες ἡμέρες, μεγαλοπρεπῶς. Kαί ἔχει πολλή χάρη καί δόξα καί τιμή καί μεγαλεῖο.

Tί μεγαλεῖο πού εἴμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι Xριστιανοί! Βαπτισμένοι στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Yîοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί ντυμένοι καί ἐνδεδυμένοι τόν Xριστό, καί βαπτισμένοι καί ἐνδεδυμένοι καί μπασμένοι στήν ἴδιά Tου τή ζωή! Γι αὐτό ἀκριβῶς ἄς κρατήσωμε τό δῶρο, κι ἄς προσπαθήσωμε νά τό πρακτικοποιήσωμε, νά γίνωμε καί μεῖς φῶς, καί νά πηγάζωμε καί ἐμεῖς τό ἀθάνατο νερό, τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τή χάρη τῆς ἁγιοσύνης καί νά ἐπηρεάζωμε καί τούς συνανθρώπους μας. 

Tόν εὐχαριστοῦμε τόν φιλάνθρωπο Xριστό μας. Kαί γι᾽ αὐτή τήν ἡμέρα. Kαί γι᾽ αὐτή τήν ἑορτή. Γιά τά μεγάλα κι ὑψηλά νοήματά της. Kαί μακάρι νά αἰσθανθοῦμε κι ἐμεῖς τήν πνευματική δίψα γιά τήν ἀθάνατη χάρη Tου καί τήν αἰώνια ζωή Tου. Kαί νά γεμίσωμε μέ τά νάματα καί τά ὕδατα τοῦ Παναγίου Tου Πνεύματος, πού τόση ἀνάγκη τά ἔχομε. 

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ